A planta ten que protexerse do animal que lle vai a comer as súas follas. Un pouco máis tarde, o animal ofreceralle os froitos que leva as sementes, e leste, moitos mozolos, comeraos e sementaraos en novas terras, coa dose axeitada de estiércol.

Pero os animais non son os únicos inimigos das plantas. As plantas tamén son inimigas das plantas. Uns cantos amigos, algúns queridos, outros queridos, non puideron vela nin ignorala, deron as costas á outra, e iso... si podo esmagalo. As plantas interactúan entre si como nós. E, entre min, como van facer as plantas as costas, o ollo, o esmagamento?...Gústoche ou che vou á merda ou che... como o indicas?

Si son queridos ou inimigos, as verteduras químicas dirano. Guerra química. Hans Molisch, botánico checo-austriaco, propuxo unha palabra que explica as seguintes relacións: alelopatía.Dos gregos Allelón e Pathos, significa “sufrir o un ao outro”. Unha

sustancia liberada pola folla do eucalipto que come tranquilamente o koala non deixa germinar ás sementes que atopa debaixo e as outras plantas teñen un espino. O mesmo fan os piñeiros (Pinus spp), os nabos (Brassica napus), os girasoles (Helianthus annus), as herbas de asma (Datura stramonum), etc. O máis coñecido é a nogueira (Juglans rexia e Juglans nigra). A hidrojuglona, segregada por follas e froitos, transfórmase nunha juglona na que se transforman algúns dos seus microorganismos. Isto contamina a terra e impide a chegada das sementes e empapa moitas plantas. Debaixo del non hai ambiente. Hai un devandito que di que se esperta un tolo si dórmese baixo a nogueira. Outro di que para vir ben a nogueira ten que escoitar repróchelos da casa. A familia volveuse tola ou... Non ten a fama de ser unha árbore do diaño de onte á noite.