O novo deputado xeral de Gipuzkoa non nega a carga da nova responsabilidade, nin tampouco que o cargo teña unha gran carga simbólica. Con todo, non entende a política segundo o liderado individual, senón no traballo en equipo: “A base da xestión política está na constitución dun equipo sólido e niso estamos a traballar de cheo. Quero compartir a sensación de responsabilidade co equipo de traballo”, coméntanos Markel Olano.

Responsabilidade, tocoulle o escáner da Facenda Foral de Irun. Miguel Buen Lacambra, do PSE-EE, da oposición, non cre que o asunto vaia saír á luz.

Por unha banda, é lóxico que a xente se preocupe. A Deputación Foral, tras analizar e investigar as irregularidades, puxo o caso en coñecemento da Fiscalía Xeral. Xa comezou o xuízo, o proceso vai seguir o seu curso e nós queremos que se faga un camiño ata que se resolvan as causas. Doutra banda, si Miguel Buen non ten fe no que fixo até agora, pois iso é non ter fe na xustiza. Polo menos, das súas propias palabras saco a conclusión. En calquera caso, Bo adoita dicir que confía plenamente na xustiza. Ao parecer, só deberiamos fiarnos da xustiza se el fose o deputado xeral. A súa postura non é democrática. Quero crer que se trata de palabras expresadas nun arrebato de calor e non de maneira consciente.

Con responsabilidades e proxectos, Mikel Izagirre, de EB, dixo que “se abriu o camiño para paralizar a incineradora”. Como interpretaches estas palabras?

Non vou responder ao que
me dixo Mikel Izagirre. A postura deste Goberno é coñecida sobre a polémica que se suscitou ao redor da incineradora: EA e PNV manteñen o plan de recollida de residuos sólidos aprobado pola Deputación e as mancomunidades. Nós vemos a necesidade da incineradora, non vemos mellor alternativa.

Máis aló da UE, algunhas iniciativas cidadás afirman que existen alternativas.
Non sei si están, poden estar. Pero a Deputación e as mancomunidades, tras un longo proceso, consideran adecuado o modelo de incineradora. É a ferramenta máis axeitada segundo os datos que temos nas nosas mans. A situación é que a competencia sempre estivo en mans dos concellos e estes ofrecérona ás mancomunidades. As Mancomunidades serán as encargadas de decidir o destino das mesmas. A Deputación ten a súa opinión e tratará de sacar adiante a planificación, así como de axudar aos concellos na tarefa.

É dicir, si cúmprense os prazos do proceso iniciado polo anterior goberno, a planta construirase en Zubieta. Vostede, con todo, sinalou que “si as mancomunidades paralizan a planta, aceptarémolo”.

Non podo dicir máis que eu.

Non se pode negar que hai outra actitude por parte do novo deputado xeral, é dicir, por parte de vostede.

Non o creo. Hai que ter en conta que se celebraron eleccións e que a composición das mancomunidades é nova. Pero aínda non se definiu cal é a nova situación, sen negar que é a nova. EB di que pode haber cambio, pero, por exemplo, eu non vexo claramente a posición do PSE. No Concello de Donostia-San Sebastián, o PSE cedeu á UE unha parte importante da representación. Donostia-San Sebastián conta cunha ampla participación na Mancomunidade de San Marcos e o PSE pode influír de forma decisiva no cambio de forza. A situación está por esclarecer. Podo avanzar que respectaremos as decisións que se tomen nas institucións, pero pola miña banda non hai cambio de actitude. Talvez algúns sectores quixeron facer que unha pinga de auga torcésese unha temible tempestade.

Por que vos custou tanto formar goberno, cando até agora falastes tanto da virtude do tripartito?

Devandito isto, PNV e EA tivemos que traballar a negociación en función do programa que cada un ten e chegamos a un acordo. Podíase facer antes? O resultado é o máis importante, e aí está. O segundo reto era trasladar o esquema do Goberno Vasco a Gipuzkoa, que é que EB-Aralar estea no goberno. Desde o punto de vista do programa, con todo, houbo e seguirá habendo discrepancias profundas. Non foi posible.

En que medida preocúpache que non haxa acordo en Gipuzkoa a través da tripa?

A
UE tampouco está no goberno da Deputación de Bizkaia. En Gipuzkoa a polémica foi máis acusada, é certo, pero a situación é global e non se descarta ningunha sorpresa.
Non conseguiron formar un goberno tripartito. Onde están as desigualdades e como ves o goberno en minoría?
Ademais das diferenzas nos proxectos das diferentes infraestruturas, temos diferenzas na xestión e recadación dos impostos ou da facenda. O desacordo, en xeral, produciuse no programa, temos uns valores comúns e temos acordos que son a base do Goberno, pero desde o punto de vista do programa temos discrepancias. En calquera caso, si a abstención de EB-Aralar nas Xuntas Xerais é un paso adiante. Tanto eles como nós somos conscientes diso, de que ao candidato do PNV facilitóuselle o camiño para ser deputado xeral.

O Goberno non é estable. Chocan con EB-Aralar en temas sociais. A UE ten case a chave do goberno.

Pero a estabilidade non é dubidosa porque chocamos cos temas sociais. A política non se pode expor desde o punto de vista da estratexia de choque. A nosa aposta foi a de conformar un triplo. En Gipuzkoa tamén buscamos o acordo. Cada partido ten o seu propio modelo social e iso é o que presentou ante a sociedade. Estamos a falar dunha maioría sen maiorías absolutas, o que nos obriga a buscar novos acordos. É máis, o esforzo témolo que facer entre todos os partidos. Para min, con todo, a oportunidade, a máis axeitada, véxoa con EB-Aralar. No Goberno vasco tamén existen diferenzas programáticas entre PNV e EA, pero chegouse a un programa común e a un acordo. Ese é o camiño. Esa é tamén a aposta de futuro de Gipuzkoa.

A correlación da forza política dos concellos en Gipuzkoa está a cambiar. A E grega, o porto exterior de Pasaia e os proxectos da incineradora, non van aumentar a situación conflitiva en Gipuzkoa?

Non me parece, e por suposto, non quero que isto ocorra. A miña certeza é que cada institución teña as súas propias competencias. Trátase de delimitar onde están as competencias á hora de sacar adiante estas infraestruturas, á hora de decidilas. A competencia principal na construción do porto exterior de Pasaia tena o Estado, teriamos que participar o resto de institucións, pero a competencia é do Estado. Na E grega que se vai a celebrar en Gipuzkoa, o Goberno ten a responsabilidade principal, os concellos e a Deputación dos casos tamén teremos a nosa. Eu creo que os proxectos poden ser opostos, pero cada un non pode actuar de forma voluntaria, como pode facer fronte a todo. Cada organización pode influír no proxecto en función das súas competencias, e non podemos crear a alarma e pensar que se poden pór patas para arriba todos os plans que se definiron até agora. Hai que informar á cidadanía dos proxectos. No caso da planta incineradora definimos onde está a responsabilidade principal. Por suposto, a cidadanía está preocupada polo problema da recollida de lixo e hai que ofrecerlles solucións. Pero os compromisos adquiridos manteranse como até agora, si hai cambios ou non, a propia actividade aclararao, non temos razóns para dicir que hai que abandonar o camiño até agora, nin para cambiar de rumbo.

“As listas de ANV foron inxustamente ilegalizadas”, dixo. Que pode facer o seu goberno para facer xustiza?

Dixen isto e recoñecín publicamente que nos reunimos con representantes de ANV. Esperamos que esta semana teñamos outra reunión, o noso compromiso é establecer unha estrutura para o desenvolvemento do diálogo no próximos catro anos. A definición que vai ter témola que acordar con eles. O noso compromiso é profundo e o noso obxectivo é manter conversacións. A partir de aí debemos analizar os pasos a seguir. En canto á participación nas Xuntas Xerais, non van ser fáciles, e iso tamén nolo recoñeceron. Aínda que este enfoque é o seu, non o meu, pode ser unha fórmula de participación nos concellos, pero nas Xuntas Xerais esa fórmula é complicada. ç

Eu diría que hai outra actitude que
até agora non estaba no PNV da súa man.

Si esa é a túa impresión...! Impresións! A miña impresión é que é un PNV. No PNV poden haber puntos de vista diferentes e debates, pero non acepto que se diga que hai dous PNV, non que haxa división no partido. Poden ser actitudes persoais, están en todos os grupos e partidos, pero no nome deste goberno que conta co apoio do PNV e de EA quero deixar claro de onde veño e que represento. Tamén tentarei representar a todos os guipuscoanos.

Non preocúpache que quen son críticos coa túa actitude –a oposición do PSE e do PP- supoñan un desgaste no goberno debido á situación do proceso de paz e normalización?

Gustaríame saber que é o desgaste para nós. Consideramos que sería unha debilidade ante a cidadanía estender e aceptar a impresión de que perdemos a referencialidad política, é dicir, de que a confianza que nos ofreceron os cidadáns perdeuse como tal, a definición da erosión sería que fracasamos fronte aos cidadáns. A cidadanía ten claro que en Euskal Herria hai problemas moi profundos, levamos décadas tentando resolver problemas, os cidadáns valoran tamén os resultados neste contexto, a xente non esixe que en catro anos resólvanse todos os problemas, esíxenos unha actitude axeitada para traballar o diálogo. A sociedade actual agradece especialmente o estar coa xente, o falar, escóitaa e o liderado e dar pasos nesta tarefa. Si a sociedade percibe todo isto en vostede, non hai desgaste.

A impresión é a última: cando comezou a campaña electoral, o sector de Egibar do PNV empezou a perder. A elección do deputado xeral, Markel Olano, supuxo o triunfo do sector de Egibar en Gipuzkoa.

A min non me gusta falar de sectores no PNV. Poden ser visións diferentes, dentro do partido hai conversacións e debates axeitados, como en todos os aspectos. E haberá e iso é moi enriquecedor. Aínda que non me gusta falar de sectores nin de persoas. Os ataques que tivemos foron contra o PNV, foron recibidos polo PNV na súa totalidade, e os éxitos ou fracasos que podemos ter son e serán do PNV. Eu considérome un membro do PNV. Neste caso, ademais, son o representante de ambos os partidos e o máximo representante de toda Gipuzkoa. Por tanto, estou lonxe desas valoracións.