-Que o creastes os alumnos de Bioloxía? Cría que iades ser de xornalismo...

–A verdade é que agora estamos a traballar unha chea de xente en comparación cos que estabamos antes. Tamén se achegaron polo xornalismo –explica Oier Aranzabal da revista Harrabots desde o outro lado do teléfono. A principios deste ano algúns alumnos pensaron que sería bonito sacar a cabeza dos libros de botánica e zoología e coller un cholarte para traballar en prensa. Segundo Aranzabal había necesidade: “Sorprendeume moito ver que na universidade non había revistas en eúscaro realizadas por

alumnos”. Comezaron a dar voltas á idea de crear a revista, pero aos poucos foron organizando reunións e dándolle forma. As primeiras pezas de Harrabots foron colocadas na factoría de ocorrencias máis dinámica: a cafetaría da universidade. Posteriormente, cando chegou a hora de abandonar a fábrica, solicitouse axuda á UPV/EHU.

A relación entre o judo e a prensa vasca non dá para escribir a enciclopedia, pero neste caso un inflúe no outro. O Vicerreitor de Eúscaro da UPV/EHU, Ludger Mees, aclarou esta relación: “Foi unha casualidade. Un compañeiro de Harrabots [o mesmo Aranzabal] fai judo co meu fillo no mesmo club. Empezara a estudar bioloxía na nosa universidade e sabía que eu estaba no Vicerreitorado de Eúscaro. Nunha ocasión na que lles levei a un concurso díxome que tiñan un proxecto, que falaron entre uns amigos de publicar unha revista e a ver que me parecía”. Púxose unha

cita para unha reunión deportiva, para completar o proxecto e concretar o apoio da universidade. De momento, o Vicerreitorado de Eúscaro pagou as copias dos números publicados este curso, ademais de achegar os recursos necesarios para o acto de presentación do xornal. Aranzabal explicou que o próximo ano queren rexistrarse como asociación para poder acceder ás subvencións oficiais. O

Vicerreitorado vía urxente un proxecto deste tipo, xa que hai moitos alumnos que, co eúscaro na cabeza, non o din. “Paréceme que unha iniciativa deste tipo contribúe ao desenvolvemento deste ámbito”. En opinión de Mees, o feito de que sexa creado polos alumnos achega ademais un valor engadido: “Prefiro ir de abaixo a arriba que planificar de arriba a abaixo”.

Tirada de 1.500 exemplares

O
número 0 saíu á luz en maio deste ano, coa intención de crear desde a primeira páxina “ruído, kalapita, astrapala, escándalo e máis sinónimos”. E polo momento parece que están a saír ruídos, zumbidos e axitación, e aí hai algúns sinónimos. "Todos os xornais desaparecen. Non sei se todos os que o toman lerán ou se algúns o usarán para facer avións, pero…”. Tiráronse 1.500 exemplares no tres primeiros números, 750 en Gipuzkoa e outros tantos en Bizkaia.

De momento, Harrabots ten grupos de traballo neses dous países. En Álava están a unirse cabos de corda, está a congregarse xente, e Aranzabal cre que conseguirán formar grupo, “temos coñecidos que están a aprender Filoloxía Vasca”. Tamén teñen previsto chegar ás universidades de Navarra e Iparralde. “O noso obxectivo non é ser unha revista da UPV, senón un alumno euskaldun”.

Que di o rumor?

Moitos
profesores non conseguen espertar o interese dos alumnos. Non é un reto fácil para un xornalista universitario.Os temas que se publicarán en Harrabots non teñen necesariamente que ver co ambiente da facultade. “Aceptarase todo, reflexións, poesías, versos, artigos, reportaxes, entrevistas…”. Disporán de varias series fixas: No apartado “Ezagutu” daranse a coñecer os detalles dun personaxe, grupo ou institución; ofrecerase unha axenda na sección “Kulturaldia”; no apartado “Da Facultade” aparecerán os temas tratados polos alumnos. Deron importancia a unha boa distinción entre estes contidos e a serie de opinións. “Os artigos de opinión irán asinados e no resto de departamentos queremos deixar de lado as ideoloxías”.

Suscitando interese en Amaraun

Os exames estarán finalizados para a publicación destas liñas. Neste último mes, a revista e os libros de texto foron levados da mesma maneira. “Pasamos todo o ano traballando para chegar aquí e xusto na época de exames empezamos a publicar a revista. Foi difícil collelo con estudar, pero como somos unha chea de xente non houbo ningún problema para levalo adiante”. E agora, na tranquilidade do verán, as redes de araña xa están a cubrir os libros de texto. O resto de redes seguirán funcionando. Ademais da distribución en papel, tamén ten o seu espazo na rede de Internet.No

blog de http://harrabots.mundua.com o visitante atopará os datos da revista e os pasos a seguir para recibila por e-mail. Ademais, segundo explicou Oier Aranzabal, o grupo EiTB interesouse polo proxecto: “O director de EiTB 24 chamounos dicindo que nos deixarían sitio na nova web de Euskadi Gaztea”. Sobre este tema hai que falar, pero mentres tanto Aranzabal di que están satisfeitos co espazo que se creou até agora.