No campus de Leioa da UPV/EHU, Olazar é doctorando en Bioloxía Molecular e Biomedicina. Segundo explicounos, a liña de investigación é a que prestigia á propia universidade, e de aí tamén moitos ingresos, porque as investigacións están dotadas de financiamento externo. Pola contra, o investigador di que a situación é moi mala: “A través dun sistema moi competitivo e desequilibrado decídese quen pode realizar a investigación e quen non, para obter unha bolsa de investigación téñense en conta todas as súas notas, así como a carreira que estudou (cada área ten un número determinado de bolsas)… e ao final baséase só en números, quedan moitos investigadores e investigacións que poidan ser interesantes”.
Olazar denuncia as condicións dos investigadores: “A renovación anual da bolsa, a presentación anual do plan de investigación e a incorporación anual a este proceso, supoñen unha gran inestabilidade. Os gastos en congresos en moitos casos non son asumidos pola universidade, do mesmo xeito que outros gastos. Obrigatoriamente temos que dar clases maxistrais como prácticas, pero non as cobramos. Ademais, esíxesenos absoluta exclusividade, coa bolsa non podemos ter outros ingresos, non podemos ter outros contratos nin combinar dúas bolsas. Por outra banda, as baixas maternais non están protexidas e a baixa maternal pode supor a perda da bolsa, xa que as baixas superiores a un mes poden supor a perda da mesma. Tampouco temos oficinas na maioría dos casos, sen espazos axeitados para a investigación”.
Á persoa que está a facer o doutoramento, a pesar de estar cun contrato e ser teoricamente traballadora, todo isto quítalle a condición de traballador, segundo Olazar. “Tampouco son salarios os que por igual traballo teñan outro traballador ou profesor, nin as cotizacións e condicións de traballo. Temos a modalidade de docente e investigador, pero estamos moito peor equiparados co profesorado. A man de obra barata dos bolseiros é moi rendible para a universidade”.
"A renovación anual da bolsa, a presentación anual do plan de investigación e a incorporación anual a este proceso, supoñen unha gran inestabilidade"
Non á taxa de matrícula
Unha das principais reivindicacións destas mobilizacións é que cada ano os investigadores paguen unha taxa de matrícula “para poder traballar” e que a UPV/EHU retire esa matrícula. “Son 200 euros, máis unha parte que se paga ao titor, máis o curso, uns 300 euros en total, e ás veces até case 400 euros, que deben pagarse todos os anos. É máis, para conseguir unha bolsa de investigador tes que matricularche, pero se logo non consegues a bolsa, non devólvenche o diñeiro desa matrícula, pérdescho”.
“En xeral, somos críticos coa política educativa da UPV/EHU, cada vez máis orientados aos intereses das empresas privadas. E isto reflíctese, entre outras cousas, na unión dunhas carreiras, na desaparición de outras… primando determinadas carreiras e estudos e excluíndo outras. As taxas universitarias son cada vez máis caras, eliminando da universidade as que teñen menos recursos, a necesidade de ter un máster e os gastos que iso supón, á parte da carreira pola inserción laboral, deixa fóra a moita xente”.
"Para conseguir unha bolsa de investigador tes que matricularche, pero se logo non consegues a bolsa, non devólvenche o diñeiro desa matrícula, pérdela"
Mobilizacións en todos os campus da UPV
Para denunciar a situación dos investigadores e reivindicar melloras, a Unión de Forzas Universitarias convocou mobilizacións este martes en todos os campus da UPV/EHU. Ibaeta de Donostia ás 11:00 de Aulario; Vitoria ás 11:30 da Neve; Leioa ás 13:00 de Mikel Laboa; e Bilbao ás 14:00 de San Mamés.
Martxoaren lehenengo lanegunarekin batera, komunikabideetan azalduko ez diren aldaketak etorri dira EHUn. Azken Lan Publikoko Eskaintzaren ondorioz, ehunka langile –arlo tekniko eta administrazio zerbitzutakoak– orain arte okupatzen zuten lanpostutik atera eta beste... [+]
Leporaturikoa ez onarturik, eta sare sozialetako kontuak "lapurtu" zizkiotela erranik, salaketa jarri zuen Arabako campuseko Farmazia Fakultateko irakasleak. Gernikako auzitegiak ondorioztatu du ez dagoela modurik frogatzeko mezu horiek berak idatzitakoak diren ala ez.
Lau mila karaktere ditut kontatu behar dudana kontatzeko. Esan behar ditut gauzak argi, zehatz, soil, eta ahalko banu polit, elegante, egoki. Baga, biga, higa. Milimetrikoki neurtu beharra dut, erregelaz markatu agitazioa non amaitzen den eta propaganda non hasi. Literarioki,... [+]