“Arantzazun, emakume batek ikusten ninduen beti eta, ‘arratsalde on!’, eta ‘arratsalde on!’, beste barik. Ez nekien bera zein zen, eta berak ere ez neu. Egun batean, berak: ‘Emakume hau zein ote da, bada. Ikusten zaitut beti kartapazioa, liburua, koadernoa edo zer edo zer hartuta! Gustura jakingo nuke zein zaren, andereño, maistra edo dena delakoa’. Nik: ‘Horietarikoa ezelakoa ere ez ni’, eta han non ateratzen zaidan: ‘Ni naiz Euskadiko poetarik gazteenaren ama!’. Harritu egin nintzen esanaz. Halako fardamentua! Ez naiz halakoa-eta. Eta berak diost salada-salada: ‘Hara hor! Bada ni naiz Euskadiko poetarik zaharrenetarikoaren ama!’. Xabier Leteren ama izan! Eta gure besarkada!”.