Barka Mikel, uste nuen Patxo Telleriarekin etorriko zinela...

Ez, ez da etorri, baina bere lana egin du. Gidoia pasatu dit, beti bezala: elkarrizketa honen erantzun guztiak; eta nik txintxo-txintxo ikasita ekarri ditut.

Aktore onen moduan.

Bueno, agian apur bat inprobisatuko dut. Beti bezala hori ere.

Izan ere izatezko bikoteen aitzindariak izango zarete zuek biok.

Nahi bai, baina keba, ez gara bikotera heltzen. Azeparea! gehien jota.

Tira, arrazoi duzu; baina ezin kexatuko zara: Patxo Pertsonaia atalean atera genuen; zu, aldiz, Deabruaren Abokatuan.

Ez naiz batere kexatzen. Deabrua nahiago sexu eta gatzik gabeko aingerutxoa baino. Eskerrik anitz.

Elkarrizketa hartan irakurria: “Groucho Marx edozein egoeratan zen Groucho, eta Mikel beti da Mikel”. Zer esan nahi zuen, ordea, ideiarik ez.

Jenialtasunean enkasillatuta nagoela.

Ados, baina zigilua duten aktoreak ez dakit zer diren: jenialak, edo arrunt alferrak.

Post-aktoreak dira, bistan da.

Euskara eta euskaldunaren kontura egiten duzue teatroa; eskuin muturreko hedabideen antzeratsu.

Esaten ditugunak, antieuskaldun baten ahoan mingarriak lirateke, baina euskaldunzale baten ahoan dibertigarriak eta osasungarriak.

Iturri agortezina duzue gaia, gainera: dekalogia osatzeko bidean izango zarete honezkero.

40ra ere irits gaitezke. Trilogiaren laugarrena egin berri dugu; beraz, 36 antzerki lan baino ez zaigu falta: miazkatuta dago.

Eta ezer gutxirako balio duen hizkuntza ikasten ari dena, zer? Bere kontura barre egitea ere...

Bai, gure kontura barre egiten dugu: lotsagarria! Eta konturatzen gara euskarak, beste gauza batzuen artean (ligatzeko...), barre dexente egiteko balio duela.

Orain esango didazu umoreak zorne kolektiboak kanporatzeko balio duela eta kalaka hori guztiori.

Esklusiba bat emango dizut. Adi!: “Umoreak zorne kolektiboak kanporatzeko balio du eta kalaka hori guztiori”.

Oso da teoria polita, baina esplikaiozu txantxa jasotzen duenari.

Txantxa jasotzen duenari zaplazteko bat esplizitatu behar diogu, batzuetan, barre histerikoa mozteko.

Gizagaixo hori da benetako super-euskalduna!

Super-euskalduna edozein euskaldun da, are egin berria bada –neroni bezala– eta, ondorioz, goxo-goxoa.