2000. urtea zen, 20 urteko neska gaztea zen Arantxa. Flamarique ahizpen jota eskolan ari zela, foniatrarenera hasi zen, ahotsaren aukera handiagoak aztertzera. Hainbat jotero hartzen dituen foniatra izaki, haraxe jo zuen Goia-Aribek behin: “Baina ez nornahi, izukaitza behar dut”. Eta foniatrak Arantxa agindu. Neskaren gurasoen etxera hots egin eta bertan agertu zen Josetxo, saxofoia eta teklatua harturik. Proiektua azaldu zion eta Arantxak: “Zeruak kasu egin dit!”. Elkarlan oparoaren hasiera izan zen.