Nor gogoratzen da Kixki, Mixki eta Kaxkamelon pailazoez?

Jende asko, gure amak eta, batez ere, gu geu.

Nork ezagutzen ditu Jose Ignazio Ansorena, Xabier Otaegi eta Txema Vitoria?

Etxekoek, emazteek, koadrilakoek.

Zer duzue pailazo izatea?

Matxino izatea, arrakastaren kontzeptuaren kontra dabilena.

Non da pailazoaren tristura?

Pailazoaren bihotzean. Osagarri beharrezkoa du hori pailazoak.

Non da euskararen tristura?

Euskara erabiltzearren hasi ginen, euskara batuaren alde egin genuen, euskara esanguratsua, hika ere bai. Bide horretan jarraitu dugu.
Nahitaezkoa da gaztelania euskarazko pailazokerian? Ez, baliabide bat da, ez besterik. Gure erdarakadak ez dira dozena erdi baino gehiago.

Zertan aldatu dira haurrak joan deneko 40 urte honetan?

Orduan belaunean urratua, mukiak zintzilik zituzten. Orain askoz ere moñoñoago dira.

Haurrak beti haur?

Bai, baina orain lehen baino askoz lehenago uzten diote haur izateari. 13 urtekoak ere gure emanaldira biltzen ziren orduan.

Zertan aldatu zarete zuok, pailazook?

Zahartu egin gara! Gaztetasuna falta zaigu, freskotasuna. Aldiz, esperientzia izugarria dugu.

Beldur eszenikoa.

Aspaldi galdu genuen. Hasieran ere lotsagabe xamarrak ginen, eta orain berriz, batere beldurrik ez digu ematen agertokiak. Ofizioa.

Pailazoak, gure pailazoak.

Pailazo asko dabil batean eta bestean, baina batzuk animatzaile baino ez dira.

Txiribitonek hitz egingo balu…

Inguruko guztiak isilaraziko lituzke, ez luke etenik. Isilik hobeto dago.

40 urte!

Iritsi gara! Kresalan hasi ginen, eta Kresalan bertan ospatuko dugu martxoaren 25ean. Ondoren, hiribururik hiriburu ibiliko gara.