Zer eman dizue Bergarako Infernukua tabernak, eta Javik, tabernaren jabeak?

Aurreko taldeekin kontzertuak egin genituen han. Txoko oso berezia izan da guretzat eta Javik oso ondo hartu gintuen beti. Oso musikazalea zen, tipo oso berezia eta adoragarria. Diskoa eskaini diogu.

Hau da dagoena. Zergatik dago bluesa euskaraz egiten duen hain talde gutxi?

Ohitzea da kontua. Guk ere hasieran ez genuen argi euskara bluesean nola landu, bluesa ingelesez bizi genuelako; baina gure hizkuntza erabiltzeko apustua egin genuen. Hala ere, tarteka ingelesarekin nahasten dugu.

Zein da “zarataren kultura”?

Euskal Herrian urteetan zabaldu eta hedatu den kultura. Alegia, musikak ematen dituen horrenbeste aukera izanik, badirudi euskal musika rock gogorraren inguruan ataskatuta geratu dela. Ez gaude kontra, baina harritzen gaitu.

Kondairak bluesarekin oso lotuta daude. Anekdotak ere bai?

Bluesaren oinarria nostalgiaz eta malenkoniaz beteriko kantu tristeak dira. Ez da harritzekoa, AEBetako esklabo beltzek sortu zutelako. Baina urteek aurrera egin ahala, biziagoa bilakatu da musikan eta hitzetan. Gu urrats bat harago joan gara, adar jotzea eta txantxa gehituz.

Best thing of the day familiarrean bestelako giroak lortu dituzue, barnerakoiagoak, jazzeroagoak…

Bai, zalantzarik gabe gure alderdi xamurrena adierazi dugu kantu horretan, baita jazzarekiko dugun gertutasuna ere. Etorriko dira honelako kantu gehiago.

Azken hilabeteotan emanaldi didaktikoak egiten hasi zarete. Nolakoak dira emanaldi horiek?

Erakutsi nahi dugu munduan badaudela beste musika asko, tartean bluesa. Horren jatorria, historia eta bilakaera irakasten dugu era ludiko eta jostagarrian, parte-hartzea bultzatuz eta musika zuzenean jotzen. Helburua ez da mundu guztiak bluesa egitea, baizik eta musika mota ezezagun hau era natural eta hurbilean plazaratzea.