Indonesiako Flores irlako Liang Bua koban 2003ko irailean topatutako hezurdura batzuekin batera hainbat tresna, batez ere ehizarakoak, azaldu ziren. Orduz geroztik bi teoria saiatu dira izaki horien inguruko argibideak ematen. Bataren arabera, orain milioi bat urte Asian bizi izan zen homo erectus-a Indonesiako irletara ailegatu zen itsas maila baxuak zirela-eta, baina uraren maila handitu zenean isolatuta geratu eta berezko eboluzioa izan zuen uhartearen ekosistemara moldatu. Beste teoriaren arabera, esan dugunez, malformazio hutsa baino ez da Floresko gizakia hain txikia izatearen zergatia.

Australiar ikerlari batzuek tiroide-gutxitasunaren alde egin dute Science argitalpenean. Jakina da iodoa eskasa den guneetan erraza dela txikitasunerako joera agertzea; Homo floresiensis espeziean frogatu izan da hala gertatu dela. Dena den, eztabaida bizi-bizirik dago. Floresko gizakia topatu zuen Peter Brown ikerlariak iodoaren hipotesia frogarik gabeko baieztapena dela dio.

100.000 urte atzera izotz puska bati esker

Nevada-ko (AEB) Basamortuen Ikerketarako Zentroko ikerlari Kendrick Taylor-ek zuzendutako ekipoak 3.000 metroko sakonera duen izotzezko zutabea aurkitu du lurpean, eta horietatik 580 metro atera dituzte azalera. Ikerlarien ustez, izotz horrek Lurraren klimaren historiako 100.000 urteko datuak eman ditzake.

Izotzak aire burbuilak harrapatzen ditu, modu horretan historian zehar gertatutako beroaldi, hotzaldi eta abarri buruzko informazioa gordez. Teknika ez da berria, eta hainbat lekutan erabili izan da. Hain izotz zutabe luzea topatu izanak bihurtzen du interesgarri kasu hau.