Batzuetan horrela dirudien arren, ez artearen munduan ez beste munduetan ez da inoiz ezer aldatu», zioen Mike Nedo kolektiboak «Karma» aldizkarian eginiko elkarrizketan. Eta jarraian, horretarako borrokatzen jarraitzeko asmoa agertzen zuen kolektiboak. Borroka horren lekuko da Mike Nedok Guggenheimen urtarrilean eginiko ekintza. Harridura sortu zuen Museoan koadroa zintzilikatzeak. Baina, www.mikenedo.com web guneko foroan dauden mezuei erreparatuz gero, bi ondorio atera daitezke: batzuek aspaldiko desira betetzen ikusi zutela, alegia, arte garaikidean egun egiten diren gauzei astindua ematearena. Aldi berean, zalantzak sortzen ditu orain arte inork ezagutu ez duen kolektibo honen agerpenak. Hona hemen, kolektiboari eginiko elkarrizketan, hauek argitzeko pista batzuk.

Mike Nedo kolektibo ireki bat da eta hamabi pertsonek osatzen dute bere fundatzaile gunea. «Amodiozko Ziriflipa» Guggenheim Bilbao Museoan zintzilikatzeko Mike Nedo lau pertsonekin jarri zen kontaktuan. Koadroa beste pertsona batek margotua zen. Helburua edozein artista izan daitekeela frogatzea zen eta zabaltzeko medio egokiak izanez gero, bere lana garrantzitsua izatera irits daitekeela. Obra hura zintzilikatzean sortu zen Mike Nedoren sostengu taldea, Mike Nedori gizarte hau barregarria dela frogatzen laguntzeko.

Margolana segurtasunekoak begira ez zeudenean zintzilikatu genuen. Inoiz ez gaitu arduratu Guggenheimeko segurtasunak. Dorre bikiak erori ostean, ez dut uste gure ekintzak garrantzi gehiegi duenik.

Anonimatuan egon nahi duen pertsona batek. Margotu duen bakarra da eta hamabost minutu igaro zituen zeregin horretan.

Arte garaikidea deskalifikatu nahi dugula entzun dut eta ez da egia. Mike Nedok ez du inoiz bere burua artea juzgatzeko gai ikusi. Hori egitea maitasuna katalogatzen saiatzea bezain arriskutsua litzateke. Hori da gure kexa nagusia museoekiko eta kritikoekiko. Tristura sorrarazten digu baita ere arte lanak babestuta eta giltzaperatuta egoteak. Hala ere, museoek eta elizek egia zehaztearen benetako erruduna, bere sentimenduari entzun gabe egi hori irensteko prest dagoen ikuslea dela uste dugu.

Gizarte honetan arrakasta, fama eta diruaren arabera neurtzen da. Ni ideia horren antipodetan nago. Ez naiz arteaz ari, gizarte honek espresatzeko dituen modu guztietaz ari naiz. Horregatik uste dut gizarte hau barregarria dela.

Guggenheimen aurkeztu genuen lehenengo obrak arrakasta handia izan zuen. Komunikabideei erantzuten saiatu ginen, baina ez genuen hauetan atrapatuta geratu nahi, beraz, gure web gunean iraun, eta handik beste guztia antolatzen dugu.
Orain margolana askatu nahi dugu. Autoreak gutuna bidali du Guggenheimera obra itzultzeko eskatuz. Baina ez diote erantzun. Arcon gure bigarren lana aurkeztu genuen: «Amodiozko Ziriflipa Askatu» izeneko plantilarekin margotutako 100 kamisetako serie numeratua. Gure kolaboratzaileek eskutatik kendu dizkigute.

Hilaren 20an Amodiozko Zirifliparen askatasunerako Festa Mundiala egingo dugu Berangoko Image aretoan. Festa irekia da. Musika, dantza eta ikuskizunak egongo dira. Guggenheimekin negoziaketak nola doazen ere azalduko dugu