Mariasun Landak honakoa adierazi zuen «Beterriko Liburua» aldizkarian eginiko elkarrizketan:
«Zer jasotzen dute haurrek literaturatik edo fikziotik? Misterio bat da zer ulertzen duten, nola ulertzen duten, zer gustatzen zaien edo zer ez zaien gustatzen jakitea. Haurrak ere oso mediatizatuta daude, telebista nahiz kanpaina publizitarioen menpe. Ni ikasgeletan haurrekin egon naizenetan, gustuko izan dutena imaginazioa izan dela badakit, imaginaziorik edo abenturarik gabe aspergarria baita haurrentzat literatura. Badaude, hala ere, hori baino haruntzago doazen haurrak eta bigarren irakurketa bat badagoela konturatzen direnak. (...) Haurrentzako gustuko literatura egitea oso erraza da topikoetan erorita. Haurtzaroa literaturarako oso garai garrantzitsua da, orduan irekitzen baitzaie literaturaren bidea. Haurrak konturatzen dira liburuak esaten duenak badaukala bere niarekin edo barruko sentimenduekin loturarik. Literaturari zentzua ikusten badiot, gure niari hitz egiten diolako da. (...) Askotan liburu bat irakurri eta ondo pasatzen dugu, besteetan liburu bat irakurri eta barrua ukitzen digu. Literaturak zeregin handia du heziketa munduan, baina ez irakasle askok uste duten bezala, hizkuntza ikasi edo zerbait adierazteko. Bai ordea haur batek bere burua liburukoarekin identifikatzeko. Literatura ona baldin bada, berdin irakurtzen dute haurrek eta helduek (...)».