Heriotza: Dena. Mundu guztia harrapatzen gaituena, nahiz horretaz pentsatu ez. Heriotzaren gainean gogoeta gehiago egin behar da.
Bizitza: Gauza bera. Bizitzak heriotzan du muga.
Jainkoa: Gauza kuriosoa da. Ez dakigu zer den, existitzen ote den, baina, oso erakargarria da.
Aita: 9 urterekin ezagutu nuen aitaren heriotza, agian horregatik umetatik gogoetatzen dut heriotzaz.
Ama: Dena. Aurrera eraman eta eramaten gaituena.
Neskalaguna: Oso inportantea da. Aurrerantzean bizitza berarekin egingo dut, Jainkoak nahi badu.
Sinestuna al zara? Ez dakit naizen edo ez, izan nahi nuke. Jainkoaren ideia gustatzen zait eta fedea izan nahi nuke, baina ez dakit daukadan.
Bilbo: Niretzat ez da ezer. Badakit oso erromantikoa dela esatea Bilbo modernitatearen zeinua dela, literarioa eta nahi duzuna. Niretzat lan egiteko hiria da, besterik ez.
Rugbya: Nire kirolik maiteena. Gozatzen dut ikusten.
Futbola: Ibili nintzen rugbian baina lehenago, baina gero eta gutxiago gustatzen zait. Gehiago da dirua kirola baino, gehiegi azaltzen da eta garrantzi gehiegi ematen zaio.
Kafea: Ez dut ezer kafearen aurka, enpresetan kafearen inguruan dagoen «mamoneoa»ren aurka baizik. Elkar topo egiten duzunean, kafe bat hartu behar hori erromantizismo txepel bat da. Nik nahiago dut paseo bat ematea edo parke bateko banku batean eserita egotea taberna zulo batean baino. Filosofo intelektualen zirkulu hori ez zait gustatzen nonbait, arraroa da, baina...
Topiko bat: Gaur egun egiten den literatura, gehien nagusitzen dena esan nahi dut.
Gizartea edo herria: pertsona.
Pertsona eta...: pertsona.
Idazle eta...: ez naiz idazlea

Jasone Osororen «Korapiloak» eta Xabier Etxeberriaren «Egun denak ez dira berdin» liburuekin batera hautatua izan zen, boto berberekin. Beka bakarra zegoen ordea. Asko jota, beka bitan banatzea pentsatu zuten. Nirea kanpo gelditu zen baina publikatzeko aukerarekin. Dirurik ez nuen jaso, baina publikatzeko nuen helburua bete zen.

Kritika Sarian finalista izan zen -baina orain arte ez da jakin izan- Joseba Sarrionandiaren «Lagun izoztua» nobelarekin batera; 6 eta 4 botoen aldean. Ondo. «Lagun izoztua» itzelezko liburua da eta merezita irabazi zuen. Euskadi Sariak, berriz... beno, literatura gustu kontua da, subjektiboa da. Bestalde, orain ematen du liburuak kritika onak baino ez dituela izan, baina kritika txarrak ere jaso ditu.

Zorrotzak ez, txarrak. Nobelak ez duela ezer kontatzen ez duela pisurik, irakurri dut. Hor ez dago zorroztasunik, kritikari ez zaio gustatu, besterik ez. Kritika txarrak izan ditu, baina ez da ezer gertatzen.

Garai hartako politika giroa ez nuen ezagutu eta orain ere, oso gutxi. Politikaz ez naiz enteratzen, beno ez naiz martitzar bat, politika soziologia eta psikologiaren aldetik interesatzen zait. Atxagari kritika egin zioten, niri ez. Zergatik? Ez dakit. Kritikatu nahi badute, kritikatu dezatela.

Bai. Eskerrak bukatua nuela, zeren sariak erdian harrapatuz gero, desastrea izango zen niretzat eta liburuarentzat.

Nire gustuko hau liburu sendoagoa da.

Ez. Hau bizitzan behin jasotzen den sari bat da, inork ez du birritan irabazi, eta ez dut nik irabaziko (irriak). Azken batean saria bultzada bat da, nik bultzada hori jaso dut, bigarren sari hori ez dut behar, onerako edo txarrerako. Hau bezalako beste sari batek ez lidake bultzada gehiagorik emango. Hemendik aurrera, jaso dudan bultzada honekin idazten dudana ona bada, aurrera