Toxina botulinikoa ezagutzen den neurotoxinarik hilgarriena da. Horraino denak ados egongo gara seguruenik. Horrexegatik botulismoak beldur handia eragiten du, bere berri eduki dutenen artean (gaitza zoritxarrez nahiko ezezaguna baita oraindik), eta zuetako gehienek entzun edo irakurriko zenuten kontserba lataren bat irekitzerakoan poteak hots arraroa eginez gero, hobe dela hortik ez jatea, arriskua dagoelako botulismoa harrapatzeko.

Botulismoa eragiten duen toxina ikaragarri kaltegarria izanda ere, azken urteotan hainbat gaitzen edo egoeraren tratamendurako erabiltzea proposatu izan da. Horrela, eta arrakastaz nonbait, toxina hori erabili izan da estrabismoa, uzkiko fisurak, zotin kronikoa, idorreria, lunbagoa edo hiperhidrosia bezain desberdinak ziren egoeretan.
Toxina botulinikoaren mota desberdinek antzerako ekintza mekanismoa dute; exozitosiaren prozesuan parte hartzen duten proteinak hausten dituzte, eta azkenean neurotransmisorearen liberazioa edo askapena blokeatzen dute. Horrela, toxinaren injekzioak muskuluen paralisi flazido bat eragiten du (flazidoa esaten zaio muskuluak tonurik gabe geratzen direlako, bigunak edo maskelak), azetilkolina izeneko neurotransmisorerik ez delako liberatzen plaka motorean. Eta bide horretatik, lepoko distomia edo tortikolis espasmodikoaren tratamendurako gomendatzen da gaur egun B motako toxina botulinikoa. Eta gaitz horren tratamenduan, espero den bezala, arrakasta lortuz gero, aurrerantzean beste hainbat kasutan ere erabili ahal izango da, orain artean sendaketa zaila eta konplikatua zuen egoeraren tratamendua erraztuz