DONOSTIA
Alde Zaharra
Alde Zaharra ez da hain zaharra, 1813 . urtearen ostean berreraiki baitzen. Abuztuaren 31 kaleko 42 eta 44 zenbakidun etxeak hiriko zaharrenetakoak dira. Bertako ezaugarririk nabarmenena kaleetako giroa da. Alde Zaharraren bihotza 1722ko Konstituzio plaza da, lehenago zezenplaza izandakoa (zenbakidun balkoiak mantentzen ditu). Bertan XIX. mendeko Udal liburutegia dago, 1947. urtera arte Udaletxe izandakoa, marmolezko eskailera bat, hiriko armarria eta San Sebastian jaiari hasiera ematen dion erlojuarekin.
Porturantz, bi kale harantzago Kale Nagusia dago, eta kalearen hasieran (edo amaieran), XVIII. mendeko Santa Maria basilika edo Koruko Andra Mari barrokoa, hiriko zaindaria. Hasieran erromanikoa zen eta XVI. mendean zenbait ezaugarri gotiko bereganatu zuen. Aurrealdeak erretaula itxura du, Amerikako eliza kolonialen antzekoa (Caracaseko konpainiak ordaindu zuen). Barrualdean aldiz, gurutzeria-sabai gotikoa eta aldare txurrigeresko (Kontsulatua), barroko (San Pedro) eta neoklasikoa (La Soledad) ditu. Aldare nagusian Koruko Andra Mari eta San Sebastian agertzen dira. Harlanduko koruan XIX. mendeko organoa. Elizaren ezkerralderantz, Abuztuaren 31 kalean, San Bizente eliza dago, hiriko zaharrena (XVI. mendeko gotikoa), Berpizkundeko aldare nagusiarekin.
Kale amaieran, Zuloaga plazan ezkerrera, San Telmo Museoa dago, XVI. mendeko antzinako dominikoen Berpizkundeko abatetxean. Arkitektonikoki klaustroa eta Jose Maria Sert-en fresko handia nabarmentzen dira, eta erakusketan hilarri diskoidalak eta Ignacio Zuloagaren gela.
Kaia eta Urgull Mendia
Alde Zaharrean zehar ibili ostean porturantz itzuliko gara. Kaiko pasealekuan, txalupa eta itsasontzi koloretsu eta arrantzale itxurako etxe eta jatetxe artean ibiliko gara. 1866an beste batzuk salbatzearren bere bizia galdu zuen "Aita Mari" arrantzaleari eskainitako estatua eta plaka ere bide horretan dira.
Amaieran, Museo Ozeanografikoa edo Aquariuma dugu. Dozenaka itsas espezie dabiltza eraikineko uretan eta euskaldunen eta itsasoaren arteko lotura estua ere erakutsiko digute Aquariumean. Kostalde honetan harrapatutako azken balearen eskeleto galantak egingo digu agurra.
Metro gutxi batzuk eginda, kale horretako 24. zenbakian dagoen Itsas Museoa ikusiko dugu. Museo hau euskal itsas arkitektura, tresna eta industriaz arduratzen da.
Aquariumetik gertu, Gaztelurako Igoera izeneko bidetxoa dugu, Urgull mendi parkeraino oinez eramango gaituena. Ibilera polita da, eta goian "La Mota" gotorlekua, itzelezko Bihotz Sakratuaren estatua eta hiriko ikuspegi ederra ditugu. Orain bide beretik kaira edo beste batetik San Telmo museora jaitsiz, Paseo Berria ederrean zehar, itsaso ondotik, mendia inguratu dezakegu.
Kortazar Zabalgunea
Boulevarreko Zumardiak Alde Zaharra eta hiri modernoa banatzen ditu. Abiatu berritan Alderdi Ederreko lorategiak ditugu eta bertan, lehen kasinoa izandako Udaletxea, 1882an eraikia. Boulevarraren amaieran Urumea ibaiarekin egingo dugu topo, eta noski, bere gaineko zubiekin. Gure aurrean duguna Zurriola edo Kursaalekoa da eta elementurik bereizgarrienak farola modernistak dira. Hementxe bertan irailean Zinemaldiko izar guztiek ostatu hartzen duten Maria Cristina luxuzko hotela dugu, Turismo Bulegoa, eta baita Victoria Eugenia antzokia ere. Honen aurrealdeak, 1909koa, Berpizkundeko kutsua dauka, elementu platereskoekin batera.
Antzokiaren albotik, Urumea atzean utzi eta hiri modernoko bihotza den Gipuzkoako plazara ailegatuko gara. Enparantza txiki honetan, ahatedun lakutxo baten inguruan, landare eta zuhaitz askoren artean, lore-erloju bitxi bat eta sabai zerutarra irudikatzen duen tenplutxoa ikusiko ditugu.
Plazaren alde batean Gipuzkoako Diputazioaren egoitza dugu. Aurrealde neoklasikoa Urdaeta, Elkano, Okendo, Lezo eta Legazpi itsasgizon eta bidaiari gipuzkoarren estatuek koroatzen dute. Ondoren, Urumeara itzuli eta beste bi zubiak gertutik behatuko ditugu: Santa Catalina (ehunka urtetan zubi bakarra, 1870an harriz berreraiki zen, estilo neoklasikoan) eta Maria Cristina (Pariseko Alejandro III.a zubian inspiraturik, 1904an egina, lau obelisko ikusgarri ditu, eta bakoitzean eskultura multzoa). Berriz ere kaleen artean sartuz, segituan Artzain Onaren plaza eta katedralera helduko gara. 1897an inauguratua, neogotikoa da. Honen aurrealdeko Loiola kaletik Alderdi Ederrerantz itzuliz, urrunean Alde Zaharreko Santa Maria ikus genezake (trafikorik eta jenderik ez badago noski). Tartean Askatasunaren Etorbidea zeharkatuko dugu.
Kontxaren Pasialekua
Donostian politena, erakargarriena, eta jada berez hiria bisitatzeko nahikoa arrazoi, Kontxako badia da. Osotasunean behatzeko lekurik egokiena Cervantes plaza izan daiteke, Askatasunaren Etorbideak eta Urbieta kaleak topo egiten duten kantoian: eskuinean Urgull mendia, goian Bihotz Sakratu erraldoia duela, eskuinerago (baina askoz hurbilago) Udaletxea, aurrean Santa Klara uhartea eta itsaso zabala, eta pixka bat ezkerrerago Igeldo mendia.
Ondarretara bidean ez ahaztu Kontxako baranda zuriari begiratzea, nahiz eta makina bat aldiz argazki eta postaletan ikusi dugun denok. Ondarreta eta Kontxako hondartzak «Pico del Loro»k banatzen (edo lotzen) ditu. Ezin esango dugu euskaraz Loroaren Mokoa denik mutur hau. Dirudienez gain honetan garai batean Loretoko Ama Birjinaren ermita zegoen eta euskaraz Loretopeko deitzen zioten askok lur muturrari. Gain horretan Miramar jauregia dago. Maria Cristina erreginarentzako estilo ingelesean eraikia, gaur egun kultur ekintza garrantzitsuen egoitza da. Lorategiek (egunez zabalik) hiriko behatokirik onenetarikoa osatzen dute.
Ondarretako hondartzaren ondoko lorategiak ere oso atseginak dira, bertako Maria Cristina eta "Zeharki" eskulturekin batera. Azkenik, pasealekuaren muturrean, Txillidaren "Haizeen Orrazia" ospetsura iritsiko gara.
Igeldo Mendia
Igeldo mendia, talaia ederra da. Bertara Itsasargiko pasealekutik igoko gara. Jolas parkearen alde batean ozeano amaitezina eta bestaldean Donostiako hiria, Kontxako badia eta inguruko mendiak bezalako panorama ikusteko aukerarik eskaintzen duen begiratoki gutxi egongo dira.
Bertara funikularrez ere igo gaitezke, eta bertan jolas parkean ibili. Honek mende hasierako zenbait instalazio mantentzen du, hala nola, «mendi suitzarra».
Esandakoa, Donostia bisitatuz gero, Igeldora ez igotzea agian Euskal Herrian goza dezakegun ikuspegirik ederrenari uko egitea litzateke.