Arratsean iritsi ginen Jabier Murillo eta biok zorioneko Menigout herrira, Frantziako Deux-Svres departamendura. Ura biltzeko eraikitako dorre erraldoi horietako batean hegazti baten irudia proiektaturik zegoen, kalean argitxoak zeuden zintzilik aldenik alde, baina Eguberrietako irudien ordez, gari biltzen ari den nekazari baten irudi xume eta atsegina zuten edergailu. Gasolindegia bera ere, ez dago bada, txori eta hegaztien irudiz apaindua!
Hauxe da bai, Frantzian ornitologiaren inguruan ematen den bilgunerik handienetakoa, handiena ez bada. Menigout herriak 900 biztanle ditu eta zinemaldian 30.000 lagun bildu ginen. Bolondresak berriz, 250 izan ziren. Ornitologia zinemaldiaren karira txori zaletasunak dituen osagai gehienak elkartzen dira bertara: argazkilariak, marrazkilariak, irudigileak, alegia, benetako zaletasuna duten artista multzo koskorra; elkarteak, txorizale zein naturazale ezin konta ahala elkarte eta talde gehi instituzioak, ekoizpen ekologikoan ari diren nekazariak... Aste batez zurrunbiloan murgilduko da, gainerakoan lasaia behar duen Menigout herri txikia.
Herriko etxea da artista gehienen erakustokia, udaletxea bera, zinemaldia dela eta propio egokitutako eraikin zaharberritu mestizoa. 24 artisten erakusketari aterpe ematen zion aretoa txikiena zen, handiena talde eta elkarte ekologisten bilgunea (64 orotara), hitzaldi aretoa eta jatetxe ekologikoa aterbetzen zituzten karpa erraldoiak ziren. Aste batean dena ezagutzeko betarik ez genuen izan.
Baina honen arrazoi nagusia zinemaldia da, honako hau 16. aldia duen Nazioarteko Ornitologia Zinemaldia. Proiekzioak egunean bi aldiz izaten ziren, goizean, arratsaldean edo gauean, eta emanaldi bakoitzean lauren bat film ematen zituzten eta honek ematen du hara bildutako jende oldearen zaletasunaren berri. Aurkeztutako 38 filmen artean Australia, Taiwan, Alemania, Austria, Luxembourg, Erresuma Batua, Hegoafrika eta Belgikakoak ikusteko aukera izan zen, frantziarrek ekoiztutakoez gain, jakina. Ornitologia zinemaldi eran aurkezten bada ere, eta txori eta hegaztiei buruzko filmak nagusi diren arren, naturaren gaineko erreportajeak, ingurune bat agertzen dutenak, edota animalia espezie baten gainekoak, ugari dira. "Gelada Baboons", Etiopiako tximino klase berezi baten inguruko film ederrak irabazi zuen sarietako bat. Mont Valier eta Ariège, Pirinioko Aran ondoko ibarraren gaineko film polita berriz, hortxe geratu zen.... Euskaldunok berriz ere marka egin genuen, marka egin genuenez! "Flug in die falle" filma aurkeztu zuen Klaus Tummler Alemaniako errealizatzaileak. Filmean, animalia migratzaile batzuek Europako hegoaldeko zenbait lekutan, Frantzia eta Espainia aipatzen ziren, pairatu behar izaten dituzten sarraskiak azaldu eta salatzen ziren. Organbidexka Col Libre elkarteko Baionako gure lagunek esana ziguten filma ikustera joan beharra genuela, ongi zegoela eta abar. Joan ginen, bada, bai eta hasiera hasieratik ikaratu ere! Hantxe Joxe Mari, hantxe Pierra eta Mitxel, usoak pasa eta sareak heda, eta atzetik datozenei tiroka gupidagabe "gureak dituk eta!". Irudi gogorrak ematen ditu filmak, guretzat afusileroenak bereziki, eta huts egiteko batere beldurrik gabe esan dezakegu ez dela beste filmik izan han, Menigouteko Zinemaldian, hemengo ehizari buruzkoak adinako zalaparta sortu duenik aretoan. 2. saria (naturaren babesa) eman ziotenean errepikatu zen zalaparta latz adierazgarria... "Frakan ezin kabitu" esapidearen guztiz bestaldekoa ezagutzen al du inork? "Aulkian leku sobera" edo holako zerbait? Horixe bada. Marka gurea, berriz ere!
Filmen iraupenak ere eragin zuen solasaldirik han bildutakoen artean. Baziren han bost minutukoak eta hamar minutukoak, baina gehien-gehienak 26 edo 52 minutukoak ziren eta iraupenean eman zen kointzidentzia honek zenbait komentario eragin zituen. Gure lagun artisten artean hasieratik izan ziren iraupena eta kalitateari lotutako hitzak: "Irudi ederrak betegarri diren beste batzuekin nahasiak ageri dira; harian, filmaren intentzioan halako desoreka edo... zerbait somatzen da". Komentario hauek baieztatuak izan ziren antolatzaileek filmen errealizatzaile guztiendako eskainitako bazkarian. Gu nahiz eta errealizatzaile ez izan, gonbidatuak izan ginen eta bazkarikoan Taiwaneko errealizatzaileekin, zinemaldiko lehendakari eta zuzendari diren Brouard senar-emazteekin eta koordinatzaile nagusi den Marie Dominiquerekin egoteko suertea izan genuen. Beraiek ere filmen iraupena eta ildoa, gidoia, hizpide hartu zuten, gure mahaira hurbildu zen Jean Francois Hellio argazkilari eta errealizatzaile ezagunarekin. Telebisten inperioan Mass-Media handiek errealizatzailearen asmoak beren nahierara moldatzeko duten ahalmenaz hitz egin zuten, bai eta aurrera begira honek ekartzen ahal dituen ondorioak saihesteko zinemaldiak dituen aukerez ere. Produktora txikiak, errealizatzaileekiko harreman zuzena eta estiloko aukerak aipatu ziren. Arto bero usainean ez direla laketu eta beti ere hobetzera jotzeko kezka badutela argi ageri zen. Pozgarria da hau honezkero arrakasta lortua duen zinemaldi baten antolatzaileengan.