Milenioarekin batera, soldaduzka eta OZS ordezko "zibila" dena amaitzen dira Espainiako estatuan. Bahiketak, tratu txarrak, irainak, kalte fisiko zein psikikoak eta heriotzak ere bukatzen dira milaka gazterentzat. Gaurko umeek ez dute jasan beharko sumisioa, hierarkia, eta herio-tzaren eskola basati hori. Beraientzako etorkizun libreago bat lortu dugu.
Espainiako gobernua herri garaipen hau mozorrotzen saiatuko da beraien erabakia dela esanez. Edota Europaren eskaera dela esango dute, herri garaipen hau beraiei esker lortu dela sinestarazteko. Zinikoagorik izan al daiteke?
Soldaduzka amaitzear dagoenean, politiko gehienak eskaera herrikoi honen aldera pasa dira. Baina ez da ahantzi behar, azken urte hauetan milaka intsumituk sufritutako bortizkeriaren errudunak zeintzuk diren. Bada, gerrarako 2,5 bilioi pezetaren aurrekontua onartzen duten, NATOren basakeriak apoiatzen dituzten, arma fabrikak diru publikoaz subentzionatzen dituzten, eta Alcalako presondegi militarrean intsumisoak bahiturik dituzten politikoak.
Desmilitarizazioaren gerra ez dugu oraindik irabazi, soldadutzaren bukaeraren bataila baizik. Desobedientzia zibila, injustiziaren aurkako tresna etorkizun handikoa dela erakutsi da. Honek estatuaren botereak urduri jar-tzen ditu. Borroka bide demokratiko eta pazifiko honen aurkako sorgin harrapaketa hasi da jada. Inkisidore berriak borroka bide hau erabiltzen duten taldeak kriminalizatzen eta bere kideak atxilotzen hasi dira poliziaren usteak egi borobiltzat harturik. Poliziaren inpar-tzialtasunean sinesten duen gizagaixorik ba al dago, oraindik? Estatuaren ustezko hiru botereak ideologia baten aldeko tresnak baino ez direla agerian gelditu da. Bakeaz honenbeste hitzegiten dutenek, bide baketsuak ukatzen dituztenean, bortizkeria justifikatu baino ez dute egiten. Estatuaren botereen mehatxuek ez gaituzte izutuko ordea. Desobedientzia zibila eta intsumisioa erabiltzen jarraituko dugu, per-tsonak, herriak, eta mundu libreagoak izatearren.

Espainiako Defentsa Ministerioak aldarrikatu duenez, azaroaren 8koa izan da soldadutzaren azken zozketa. Lehengo eta behin, KEMeko kideak pozten gara derrigorrezko zigor hau desagertu izanaz. Hala ere, soldadutzaren ezabapena inoiz ez dela gure helburu nagusia izan gogorarazi behar dugu. 'Gizartearen desmilitarizazioa', 'gastu militarren desagerpena' eta 'soldadutzaren apurketa'dira bilatzen ditugun xedeak. Hamarkada honetan borroka antimilitaristan izan den tresna erabilgarriena, insumisioa alegia, amaitu egingo da, baina horrek ez du esan nahi bide berriak asmatu beharko ditugunik, zaharrak berreskuratu baizik: gastu militarraren salaketa, bake heziketa, gerra enpresa eta egoitza militarren aurkako ekintza zuzenak eta bake-tsuak.
Insumisioak irakatsitako lezio garrantzitsuena hauxe da: desobedien-tziak zentzu handia du. Gaur egun ikusten dugunez, armadak gero eta itxura txarragoa dauka, batez ere managaitzok egindakoari esker. Inork ez du Armada Profesional berri horretan sartu nahi, eta ez du haien giza misioekin zerikusirik ere. Hauexek dira intsumisioaren ondorioak. Hala ere, gastu militarra eta armadak burutzen duen 'polizia lan mundiala' gero eta handiagoa da. Hortaz, borroka hasi baino ez dugu egin.