Benetako gertakari bat hartu dute "Ikaro"ren abiapuntutzat: duela ez asko Getxon hil zuten arlotearen hilketa lazgarria.Istorioaren haria Ikaro gaztearen bizitzari lotua dago. Beste gazte asko bezala, Ikaro, bere labirintoan bizi da, eguneroko errutina lasai eroan: bere ama eta lagunekin dituen harremanen gorabeherak, lan kontuak, eta abar irudikatzen zaizkigu. Pertsona, irudi eta labirinto berriak agertu ahala, ordea, astindu galanta hartuko du bere bizimoduak. Adibidez, liluratuko duen neska ezagutzean, maitemintzearen gazi gozoak biziko ditu. "Mundu guztiari gertatzen zaizkion gauzak islatu ditugu. Baina ibilbide horretan aurrez aurre topatzen ditugun hormatzarrak, uste dugunaren kontrara, guk geuk eraikitakoak dira. Gizabanako bakoitzaren errutina inguruko pertsonekin dugun harreman profesional edo pertsonalen ondorioa baino ez dela iradokitzeko, alegia" dio Carlos Panera zuzendariak.
Alabaina, hau guztia kontatzeko modua arras berezia hautatu dute. Labirintoaren metafora unibertsaletik abiatu eta errealitate kaleidoskopikoari buruzko ikuskizuna eraiki. Ideia honen inguruan lan eginez, oso modu librean esperimentatu dute, bai musika arloa, bai antzerkikoa ere. "Ikuskizunaren mezua hala ere ez da batere hertsia, izatekotan olerki dramatikoa da. Izan ere, muntaia osatzeko hizkuntza ezberdinak dituzten jokalariak aukeratu ditugu; batzuk dantza garaikidetik datoz eta besteak antzerki naturalistatik. Hartara, entsegu ugari egin dugu espresio molde berera egokitzeko. Emaitza, gure ustez, hainbat adierazpideren bidegurutzean dago". Ikaroren rolean Asier Zabaleta dugu, "Agur titan" laneko dantzaria, eta Dedalorenean aldiz, Iñaki Urrutia (euskaraz) eta Patxi Ugalde (gazteleraz).Josu Mujika aktoreak prentsaurrean esan zuenez "antzerkia eta dantza uztartzearen kontua guztiz atzeratua dago oraindik Euskal Herrian. Europan erabat normala dena, hemen ezer gutxi lantzen da eta egiten denean gainera, Frantziatik bereziki kopiatzen da. Hori dela eta, 'Ikaro' bezalako ikuskizuna oso lagungarria izango da jendea nahasketa hauekin ohitu dadin". Dantzariek maiz jotzen dute antzerki moldea lantzera. Antzerkilariek berriz, oso gutxitan alderantziz. "Guk hortaz, mugimenduak zer adieraz dezakeen jorratu nahi izan dugu, hitzak erabili behar izan gabe; pantomima, hau da, gorputz eta keinu bidezko antzerki-mota, hitza bezain adierazgarria izan daitekeelako".
Muntaiaren dramaturgia testu poetikoz osaturiko puzzlea da eta, testuak gainera, testuingurutik aterata daude, pertsonaia egoera ezohikoetan jarriz. Horri lotua, "istorioaren garapenean testuak ez dira zati esanguratsuak, berez duten indarrarengatik txertatu ditugu. Mugimendua, keinua eta irudiak dira benetako haria". Borges, Benedetti, Brecht, Cocteau, Kavafis, Pessoa, Sarrionandia eta beste zenbaiten testuak errezitatzen dizkio Dedalok Ikarori galdutako iparra aurki dezan.

Aldi berean, beste ezerk bezainbesteko garrantzia du Juan Carlos Perez mutrikuarrak berariaz sortutako musikak. Bera pianoan, Fran Iturbe gitarra eta programazioan, Fernan Irazoki perkusioan, Mikel Irazoki baxua zein teklatuan eta Carlos Panera gitarran.
"Ikaro"ren estreinaldia nahita atzeratu egin zen, Juan Carlos Perezen izen bereko azken lanarekin batera atera zedin. Hamar kantak osatzen dute diskoa: "Insert coin", "Hippie", "Bueltak eman", "Blues", "Egun laburra", "Ama", "Erresiñularena", "Ikaro", "Zeruan zehar" eta "Jainko berriak".
Juan Carlosek hasieratik garbi ikusi zuen "Ikaro"k estetika pop bat eduki behar zuela, ikuskizunari jarioa emango ziona, "ez genuen topikoan erortzerik nahi; Ikaroren sinboloa oso anbiguoa da eta arriskua zegoen 'deja-vu' efektua sortzeko. Bi aukera zeuden: antzezlan bat girotzeko musika egin edota sinfonia moduko bat. Nola Carlos Panera eta biok garai berekoak garen, 'Quadrophenia' edo 'Tommy' bezalako opera rock horiek izan ditugu buruan. Baita Joseba Alcaldek atera zuen 'Ezekiel' disko xelebre hura, poema sinfoniko kutsukoa. Gainera, Itoiz sortu aurretik, 18 urte genituela, opera-rock bat taxutu genuen. Beraz, hori kontuan hartuta ekin genion lanari".
Sormen lana izan da zailena, "dexente kostatu zait hitzak egitea; beldurra neukan obran ageri diren poeten testuak astunegiak gertatzea musikatzeko, musikak bere hizkuntza duelako eta poesiak beste bat. Letrak arinak izatea nahi nuen, nahiz eta Ikarori buruz jardun. Musikaren trenbidea jarraituko lukeen lana, erraz entzuteko modukoa. Zerbait xelebrea egiteko baimena genuenez, Fran Iturbe eta biok, programazioa ere erabiliz kantak janzten joan gara. Baina noski, lau diskurtso ezberdinak egonik, musika fintzen joan gara, harik eta beste elementuekin ongi integratu arte. Azkenean, ordubete pasatxo irauten duen muntaia geratu da".
Hurrengo emanaldietarako datak eta lekuak oraindik lotu ez badituzte ere, datozen hilabeteetan Euskal Herrian zehar mugituko dute "Ikaro" ikuskizuna. Nolanahi ere, ez dira emanaldi anitz izango, obrako musikari nahiz dantzariek beste konpromiso profesionalak dituztelako