ARDI BELTZAREN SALAKETA MARRAKA ETXEETARA IRITSI DA

Duela urte bete baino gehiago, «Gara» egunkaria gorpuzten ari zela, bertako zuzendaritzak egunkari berriak inbestigazio talderik izango ez zuela erabaki zuen. «Egin»eko ikerketa taldeko buru zen Pepe Reiri ardura postu bat eskaini zioten. Honek, ordea, taldea osatzen zuten gainerako bost kideekin batera, «Egin»en garaietan ekindako bideari jarraitu behar zitzaiola erabaki zuen. Lan asko zegoen oraindik egiteko. Baina, lan hori nola burutu, zein euskarritan eskaini? Aukera desberdinak aztertu eta, guztiak baztertu gabe, hasiera batean euren lana hilabetekari moduan gizarteratuko zutela erabaki zuten.
Oinarria erabakita, agerkariaren lerro editoriala finkatzea izan zen hurrengo pausoa. «Egin»en lerroarekin bat etorririk, hura aldatzeko beharrik ez zuten ikusi. Aldizkari abertzale, ezkertiar eta internazionalista izango zen, beraz.
Alderdi praktikoari heltzeko ordua iritsi zen orduan. Kapitalik ez duen langile talde batek zer egin behar du horrelako proiektu bat ekonomikoki bultzatzeko? «

Eskarmentua dugu gai hauetan
» dio Pepe Reik «

eta bagenekien lerro ideologikoagatik publizitatean diskriminatuak izango ginela; ezin genuen besterik gabe merkatuan konpetitzera irten, ezin genuen gure agerkariaren erdia banatzaileen esku utzi
». Harpidetza izango zuten oinarri, beraz. Babes taldeak antolatu eta harpidetza kanpainari ekin zioten. Txosna bat hemen, kontzertu bat han, kamisetak... apurka-apurka finantziazio bidea zabaltzen joan ziren. Lehen aleak argia ikusi baino lehen dagoeneko 8.500 harpidedun zituen «Ardi beltza»k. Pentsatzekoa da jendeak produktua ezagutzeak harpidetzari bultzada berri bat emango diola eta hilabetekariaren arduradunek ezarritako kopurua (10.000 bazkide) erraz gaindituko dela.
Une honetan finkatutakoa baino soldata txikiagoa jasotzen ari dira langileak, baina 10.000 harpideduneko muga igaro bezain pronto –martxo bukaeran hala izatea espero dute–, errentagarri izango da produktua eta soldata normalizatua jasotzeko moduan izango dira egileak.
Hasieratik garbi zuten publizitatea ez zela euren diru iturri nagusia izango. Agerkari askok aurrekontuaren % 50 bide horretatik lortzen duten bitartean, «Ardi beltzak» % 10etik gora egitea zaila izango zela pentsatu zuen. «

Ahalegin handirik ere ez dugu egin eta berandu ekin genion gai honi
». Eta, hala ere, erantzun bikaina jaso dute zentzu honetan. Aurrekontuaren % 20ra iristea dute orain gogoan.


MAMIA.

«Ardi beltza»ren edukia bost atal nagusitan dago banatua. Lehen atala inbestigazio gai indartsuenek osatua da; salaketa politiko eta ekonomikoa egiten da nagusiki. Bigarren atala iritziei zabaldua dago; hilabeteko kronikak zabaltzen du sekzio hau, kolaboratzaile nahiz irakurleen iritziei bide eginez. Hirugarren atala boterea eta ustelkeriari eskainia dago eta bere baitan hainbat azpisail du: ekonomia, militarismoa... Salaketa sozialari egiten diote toki laugarren zatian: kartzela, marjinazio soziala, inmigrazioa, emakumea, sexualitatea... Azken atalean kultura eta komunikazioa dute aztergai; kultura minoritarioez, hezkuntzaz, komunikabideez eta teknologia berriez jardungo dute atal honetan. «

Atal horiek guztiek salaketa eta ikerketa dute euren oinarrian
» diosku aldizkariko zuzendari den Pepe Reik.


AZALA.

«Ardi Beltza»ren lehen zenbakiak 128 orrialde ditu eta aurrerantzean 120 inguru horretan jarraituko du. Aldizkariaren diseinua Tram Grafic enpresarena da eta oso gustura daude lortutako emaitzarekin. Berritzailea da diseinu aldetik eta, batez ere, formatuari dagokionean. Karratua da «Ardi beltza», egunkari bat baino txikiagoa eta aldizkari arrunt bat baino handiagoa. «

Aldizkari kutsua eman nahi genion baina egunkari itxurarekin nahastuta
». Nahasketa hori ez da tamainan soilik nabari. Barruko diseinuan ere, orrialde batzuk egunkari itxura handia ematen diote eta besteak aldizkari estetikara hurbiltzen dira gehiago. «

Gure planteamendu ideologikoarekin koherentzia gorde nahi genuen. Edukia apurtzailea izanik, euskarria ere apurtzaile izatea nahi genuen
».
Hogeitik gora langilek osatzen dute «Ardi beltza», gehienak erredakzioko kideak eta gainerakoak administrazioan jarduten dutenak. Guztiak Errenteriako egoitzan aritzen dira. Gainera, beste sei kolaboratzaile finko dituzte, egoitza honetatik kanpo. Katalunian hiru erredaktore ari dira lanean. Hauei guztiei korrespontsalak –mundu guztian zabalduta daudenak–, marrazkilariak, aldikako kolaboratzaileak... gehituta, hilabetekaria egiteko giza talde zabala dutela nabaria da.
Agerkariak bi edizio ditu egun. Bata elebiduna eta Euskal Herrian banatzen dena eta gaztelerazkoa bestea, hemendik kanpo zabaltzekoa. Urtea amaitu baino lehen katalanezko edizio berri bat aurreikusten dute. Euren asmoetan euskara hutsezkoa ere badute, baina hura argitaratzerako denbora gehiago pasako da seguruenik, «

beste urte bete edo
». Bertsio galegoa epe luzeagoan etor daiteke.


LIBURUAK.

«Ardi beltza» hilabetekari bat baino gehiago da. Harpidedunak urtean ordaindu beharreko 12.000 pezetekin, aldizkariaren 12 ale jasotzeaz gain, lau liburu ere eskuratuko ditu. Hilabetekaria ez bezala, liburuak kiosko eta liburudendetan salgai izango dira. Aldizkarian motz geratuko liratekeen gaiak osatzeko asmoz hartu zuten erabakia. «

Ikusi genuen presoekiko elkartasunaren gaia jorratzeko, adibidez, aldizkarian nahiko lekurik ez genuela, hoberena solidarioek beraiek liburu baten kontatzea zela
». Horrela banatutako lehen liburua «Elkartasun taupadak» izenburukoa da. Hurrengoa, apirilean banatuko dena «Prensa rosa, voto azul» izango da. Urte amaierarako Juan Carlos I Espainiako erregearen biografia (ez ofiziala, noski) jasoko duen liburua aurreikusi dute. «

Inork kontatu ez duena esango dugu guk eta badakigu gainera etorriko zaizkigula, arazoak ekarriko dizkigula, baita justizia aldetik ere. Eta Estrasburgera iritsi behar badugu Estrasburgora iritsiko gara. Baina ez dakit liburuaren doaneko publizitatea egiteko gogorik izango duten
». Horretan badute eskarmentua Pepe Rei eta bere taldeak; «Egin»eko ikerketa taldearen ia hamar urtetan 100 kereila inguru izan zituzten. Ez dute bat bera ere galdu. «

Egiazko informazio kontrastatua argitaratzen dugun bitartean, ez dugu arazorik izango
»


Azkenak
2024-03-31 | Julen Azpitarte
Zinearen historiako film-kontzerturik “onena”

Oscar sari andana jaso zuen The Silence of the Lambs (1991) thriller-a zuzendu zuen Jonathan Demme (1944-2017) zinegile estatubatuarrak estreinatu zuen zineak inoiz eman duen kontzerturik onena: 1970eko hamarkadaren erdialdean New Yorken eratutako Talking Heads taldearen Stop... [+]


"Enpresa pribatuen esku utzi da segurtasun publikoaren norabidea"

Ertzaintzaren azken hamarkadako bilakaera teknologikoa aztertu du bere liburu berrian Ahoztar Zelaieta ikerketa kazetari, kriminologo eta ARGIAko kolaboratzaileak. Segurtasunaren industria ikertu eta Ertzaintzarekin duen lotura plazaratu du, La Ertzaintza que viene... [+]


Campi Bisenzioko GKN fabrikan batu dituzte langile borroka eta ekologismoa

2021eko uztailaren 9an jaso zuten kanporatze abisua Campi Bisenzioko GKN lantegiko 422 langileek. Biharamunean berean abiatu zuten fabrikaren okupazioa eta orduz geroztik bertatik dabiltza borrokan, deslokalizazioaren aurkako borroka zena bestelako industria eredu baten aldeko... [+]


Judith Bilelo Biachó
"Erakundeek ez digute lagunduko, guk geure hizkuntzan hitz egitea lortzen ez badugu"

Judith Bilelo Biachó gure artean izan zen iragan udazkenean, Garabideren Aditu programaren karietara. Ekuatore Ginean jaioa (Malabo, Bioko, 1975), bubi etniako kide da, bubiera hiztun eta hizkuntzaren aldeko militantea. Iraganaz bezainbat mintzo da orainaz, geroari... [+]


Eguneraketa berriak daude