Ez da, ordea, ekonomia kontu soila. Diseinu instituzional eta politiko osoa dago une honetan auzitan. Ziento bat adituk esan du asteotan euroaren sorrera huts egitea izan zela… ondoren gehitzeko kontua  ez dela txanpon bakarrean atzera egitea. Beranduegi da horretarako.

Grezia eurotik kanporatzeko mehatxu egiten duen Wolfgang Schaüble gorrotatuari Frantziatik Emmanuel Macron ministroak erantzun dio Twitterrez bozketaren bezperan: “Ezezkoak irabaziko balu igandean Grezian, ez genuke tratatu beharko Versaillesko itunean bezala”. Alegia, kontuz 2015ean Grezia tratatzearekin I. Mundu Gerraren ostean Alemania bezala: hala nagusitu zen nazismoa…

Manuel Castells soziologoak idatzia du Greziaren eta EBren arteko gatazkaren oinarrian dagoela herritarren burujabetza galtzea. Syrizari ez onartzean gaia Greziako legebiltzarrera eramatea, Europako indar faktikoek oinperatu nahi zuten ez bakarrik nazioen burujabetza, herritarren burujabetza ere zanpatu nahi zuten. “Hau da, teknikoek erabakitzen dute zer mespretxatu. (..) Legitimitatea galdu duten politikarien lekua teknodiktadura batek hartzeko joera ikusten da”.

Baina urrunegi iritsi dira Europar Batasuna kudeatzen duten burokratak. Diseinu eta jokabide aldaketa ez da minik gabe gertatuko. Jacques Sapir ekonomialari frantses ezagunak esan du inor ez dela Bruselasen ausartzen esatera Europak ez duela funtzionatzen. “Greziako krisia ez da garrantzitsua herrialde horren pisuagatik (eurogunearen BPGren %2) baizik eta Europa barrutik leherrarazten ari den krisi larria azaleratzen duelako”.

Grezia, Snowdenek argitara atera dituen informazioak, Ukraina… krisi larriak, EBren gobernatzeko eraren arazo sakonak salatzen dituztenak. “Politika txarrak burutu ostean, horien eragin txarrek ez diete ondoriorik ekartzen errudunei. Europar Batasunaren dimentsio bat hilda dago. Ez dakit EB osotasunetik zenbat salbatu ahalko den, baina hondoratzeko moduko prozesu kezkagarri eta arriskutsua ari gara ikusten sistemaren muinean bertan”.