Abuztuaren erdialdetik, desobedientzia hitza Kataluniak bizi duen prozesu subiranistaren eztabaidaren erdian dago. Espainiako gobernuak independentzia nahi dugun ala ez erabakitzeko bozka eskubidearen aurkako jarrerari eusten badio, bozkatzea posible egiteko marko legal espainiarra desobeditzeko unea iritsiko da. Irailaren 11ko V jendetsuaren ostean, kontsultaren aldeko alderdi guztien ordezkariek adierazi zuten, beharrezkoa bada, desobedientziaren alde daudela, nahiz eta CUP-AE-k baino ez duen jarri egitura osoa kanpaina honen zerbitzura Konstituzio Auzitegiaren betoa iritsi denean.

Ez estatu espainiarra, ez Mariano Rajoy; azaroaren 9an boto kutxak jartzeko Artur Masek daukan traba nagusia bankarekin eta multinazional handiekin dauzkan loturak dira. Uztailaren 20an Generalitateko Palauan Hiru Aldeko Batzordeko (Trilateral Comission ingelesez) ordezkari espainiarren buruzagitzarekin egindako bilera diskretuan, Generalitateko presidenteak ziurtatu zuen ez dagoela prest, inondik inora, “legalitatearen gainetik pasatzeko” azaroaren 9ko kontsulta egiteko. Hitz horiek eskuak eta hankak lotzen dizkiote, batez ere kontutan hartuta zeintzuk ziren entzuten ari zirenak, non eta gerora, kontsultaren deialdi dekretua sinatu zuten lekuan bertan.

Hiru Aldeko Batzordea delakoa AEB, Europa eta Japoniako multinazionaletako eta banku erakundetako eragin handiko 390 ordezkarik osatzen dute, eta Bilderberg Klubarekin batera, itzalean dagoen mundu mailako botere gisa hartzen da. Bi ordu eta erdiko bilera izan zen –oso oihartzun txikia izan zuen La Vanguardiako kronikan Manel Pérez kazetariak idatzi zuenez–.

Janari onez betetako mahai-inguruan, ondorengoak eseri ziren: Antonio Garrigues Walker, Garrigues abokatu bufeteko kidea; Alfonso Cortina, Repsoleko presidente ohia eta hainbat multinazionaletako kontseilaria; Pedro Miguel Echenique, fisikaria eta Carlos Garaikoetxearen Eusko Jaurlaritzako kontseilari ohia; Ignacio Polanco, Prisa taldeko presidentea; Esther Giménez-Salinas, Ramon Llull Unibertsitateko errektore ohia eta Santander Bankuko kontseilaria; Emilio Ybarra BBVAko presidente ohia, Ferran Rodés, Ara egunkariko enpresa editoreko presidentea eta Acciona eraikuntza enpresako presidentea. Oligarkia kataluniar eta espainiarreko zortzi buruzagi hauek Masen hitzak eraman zituzten abuztuan Hiru Aldeko Batzordeak egin zuen batzarrera, Jean-Claude Trichet eta David Rockefeller buru. Azken hau, bere 99 urteekin, indar global neoliberal honen ohorezko presidentea da.

Hiru Aldeko Batzordeak eta Bilderberg Klubak Europar Batasuneko aldagai makroekonomikoak dantzan jartzeko ahalmena daukate. Nahieran Italia edo Greziako presidenteak alda ditzakete, hauteskunderik egin gabe. Eta Masek ongi daki hori. Eskoziako erreferendumaren emaitzen balorazio prentsaurrekoan, The Economisteko kazetari batek presidente kataluniarrari galdetu zion ea kontsulta Europar Batasunarekin pultsua zen, eta Masek, dudarik egin gabe erantzun zuen: “Ez, prozesua bultzatzen dugunon gehiengo handi batek Europan, euroan eta NATOn jarraitu nahi dugu”. Beraz, oso zaila da Espainian desobendientzia praktikan jartzea Artur Masen eskutik, batez ere ekonomia globaleko bere lagunek jarriko lituzketen trabengatik. Baina baita ere, barrura begira izango lituzkeen zailtasunengatik, Mossoen kupularekin eta UDCrekin, federazio eta gobernu sozioa. President-aren aliantza bakarra agertoki hipotetiko honetan, kalean mobilizatutako jendea litzateke.

La Directa hedabide kataluniarrean Jesus Rodriguezek argitaratu duen Lligams d'Artur Mas amb multinacionals obstaculitzen l'escenari de desobediència artikuluaren euskaratzea Creative Commons lizentzia libreei esker.