Lagun batekin elkartu eta umeen gainean itaundu barik, gurasoen galdera egiten badiozu, helduaroan zauden seinale, gazte denbora joan zaizula esan gura du.

Familia denon ahotan. Gizartearen oinarri ez ezik, euskarri ere badelako, sistemaren funtsa. Zeren aitatutako guraso horiek gaixotuz gero, familiartekoen gain geratuko dira zaintza ez ezik, medikuetako kontu guztiak ere.

Bikotekide edota seme-alaben pentzudan daude gaixo askoren tratamendua eroatea eta gainbegiratzea, baita joan-etorriak ere. Zelan egin liteke, lan ordutegian denean guztia? Hor konpon! Familiakoa zara eta zure ardura da. Eta senideak, ezinean. Baina berdin dio sistemari, zaintzak ez diolako inori ardura, ez duelako baliorik bizimodu honetan.

Sistemaren eredua tradizionala da, antzinakoa eta patriarkala, etxekoandre bat sendian lemazain zegoenekoa. Halakorik gutxi orain, ordea.

Darabilgun martxarekin bateraezinak dira askotan zaintza eta lana. Zelan moldatu muntatuta dagoen hau guztiau? Zelan irauli eta gure bizimodura ekarri? Eta zahartzen garenean, nork hartuko du gure ardura, modelo honek segituz gero? Aldatu beharko da zeozer, ostantzean...