Izango ez banu jada, liburuen artean, zalantzarik gabe, Uxue Apaolazaren Mea Culpa erosiko nuke: ez da inondik ere nobela perfektua, baina bai beharrezkoa, are gehiago uneotan, “errelatoarekin” bueltaka ari garelarik. Gauza bera Xabier Montoiaren Montoiaren mundu miresgarria diskoari dagokionean: badaukat, baina gustura erosiko nuke atzera (oparitzeko, adibidez): soiltasunak on egin dio Montoiaren musikari, eta aspaldiko kantu biribilenak (eta emozionateenak) eskaini dizkigu disko honetan (behartuta nago gehitzera adiskide ditudala biak ala biak, baina, hala ere, ez nituzkeela inolaz ere gomendatuko gustatu izan ez balitzaizkit…).

Erosi ez ditudanen artean, begiz jota ditut (eta ziurrenik hartuko ditut) Harkaitz Canoren Twist nobela (Cano garantia da beti ere), Napoka Iriaren Lehertarazi edifizioak CDa (entzun dudana gustatu zait), eta komiki pare bat: ZaldiEroaren De rerum natura 4 (urterik urtera gero eta hobea da Patxi Huarte) eta Galtzagorri Elkarteak egin duen Fructuoso eta Muroren Indianoa albumaren berrargitarapena.