Datorren ekainaren 10ean CAF trengintza konpainiak urteroko Akziodunen Batzar Orokorra antolatu du bere Beasaingo egoitzan. Espero liteke topagune hori foro egokia izatea enpresako zuzendaritzak azalpenak eman ziezaien akziodun eta inbertsiogileei nazioarte mailan eskuartean darabiltzan proiektuen inguruan; besteak beste; nazioarteko legedia urratuz, eta okupaziopeko eremuetan zehar, konpainia gipuzkoarra Jerusalem Ekialdearen eta Jerusalemeko hirigunearen artean eraikitzen ari den tranbia linearen inguruan. Baina, zantzu guztien arabera, beste behin ere, seguruenik, ezikusiarena egingo dute etxeko korridorean duten elefantearen aurrean. 2019an Israelgo administrazioak eremu palestinarrean ilegalki okupatutako koloniak azpiegitura egonkor batez hornitzeko proiektuaren kontratua esleitu zien CAFek eta Shapir konapinia israeldarrak osatutako patzuergoari, proiektua nazioarteko zuzenbidearen kontrakoa bada ere. Gogoratu behar da Shapir, CAFen bazkidea, NBEren zerrenda beltzean dagoela, Palestinako okupazioarekin aberasten den enpresetako bat delako. Proiektu polemiko horretarako lehiaketan parte hartzekoak ziren beste nazioarteko enpresa guztiak erretitratutakoan, CAFek eskuratu zuen kontratua, eta seguruenik horretan parte hartzeak etekin oparoak ekarriko dizkie, epe laburrean, konpainiako zuzendariei; baina epe luzean kalte handia egingo dio enpresaren irudi korporatiboari. Izan ere, dagoeneko nazioarteko merkatuetan jomugan zituzten hainbat kontratuetako parte hartzea kolokan dago. Kontu honetaz hitz egiteko Amaia Elorza abokatu beasaindarra gonbidatu dugu Uhintifadako mikrofonootara. Elorza sei urte luzez aritu da Palestinan bizitzen eta lanean, hain zuzen ere, Bethlehem eskualdeko Aida errefuxiatuen kanpamenduan. Orain, berriz, Beasainen bizi da, txanponaren ifrentzuan, kolonizazioaren azpiegiturak eraikitzen ari den konpainia hain errotuta dagoen eskualdean.

Bere jardunean Elorzak azaldu digu gertutik ezagutu zuen egoera hura, kolonien itzalean bizitzea zer den, eta nola eragiten dion kokaleku ilegalen sare horrek palestinarren bizimoduari. Haren esanetan, koloniek baldintzatu dute baserritar palestinarren bizibidea, eta oro har, bertako populazioaren mugikortasuna. Gainera, kolonoek etengabe jazartzen dituzte palestinarrak, bortizkeriaz eta inpunitate osoz. Azaldu du, halaber, Israelek historian zehar baliabideak aldatu dituela betiko xedeari eusteko, alegia, lurraren kolonizazioari. Garai batean bertako populazioa tankeen indarrez kanporatzen zuten bezala, egun apartheid legediaz eta azpiegitura baztertzaileak eraikiz egiten dute. Azpiegitura horien helburua bikoitza da; batetik, okupatutako lurrak Israelekin konektatu eta Israelgo eremua de facto zabaltzea; eta bestetik, eremu palestinarrak sakabanatu eta isolatzea, eta haien erresistentzia gaitasuna zatikatzea. Bestalde, azaldu ditu proiektu hau ilegala dela egiaztatzeko gako legalak, eta zertan egiten duten iruzur CAFek eta Eusko Jaurlaritzak berak euren argudiabideetan.

Beste alde batetik, Goierriko ikuspegiari dagokionez, aitortzen du beldurra dagoela langile batzuen artean, kontratu horren galerak ekar litzakeen ondorioengatik, eta oro har, Gipuzkoan ez dagoela mugimendu nabarmenik proiektu honen kontra. Bere iritziz, ikuspegi etikoa alde batera utzita, asko kezkatuta daude kontratu hau bertan behera geratzeak epe laburrera ekar litzakeen ondorioekin, baina hemendik urte batzuetara ekar ditzakeen ondorioak okerragoak izan daitezke, CAF kolonzazioarekin aberasten diren konpainien zerrenda beltzean sartuko balitz, nazioarte mailako kontratu asko konprometituta gera litezkeelako.