2018-11-07 18:08

Hasiera eman diogu, Labore eta Ipes elkar lanean antolatzen ari garen jardunaldiei, ‘Zer egin dezakegu herritarrok Bilbotik?’ galderari erantzuna bilatzen saiatuko gara 3 egunetan.

Lehenengo egunean, atzo, Kafe antzokian Nekazaritza eta kontsumitzaileen arteko aliantzak bultzatuko duten estrategia edo bidea biltzen saituko ginen, bertan Unai Aranguren (Via Campersina. EHNE Bizkaia), Miren Saez ( Etxekaldeko emakumeak) eta Iñigo Bilbao (ENBA), izan genituen hizlari moduan.

Hitzalditik atera ahal genuen ideia izan zen, ondo dagoela eta beharrezkoa dela kontsumitzaileek kontsientzia hartzea, zer eta nori erosten dioten produktuak ( esnea, arrautzak, okela, barazkiak…) eta horretan jarraitu behar da, inguruan dauzkagun nekazariek egiten duten lanari irtenbidea emateko. Baina, arazo handiena ez da kontzientziazioa baizik eta ekoizle falta.

Nekazaritzatik lan egiteko, bado jendea prest. Baina arazoak dituzte beraien proiektuan aurrera eramateko, gaur egun dauden politikak ez dutelako laguntzen. Ez daudelako herraminta nahikoak nekazariek lan baldintza duinak izan dezaten errezten dituenak eta instituzio – nekazari – kontsumitzaileen arteko zubilanak egiteko baldintza gutxi daudelako.

Argi geratzen da, elikadura burujabetza bidean, instituzio publiko eta pribatuen arteko elkarlana beharrezkoa dela, baina oinarrizko balditzak betez gertukoa, osasungarri eta harreman justutik etorritako produktua izan behar du.

bukatzeko, ariketa bat proposatzen dizuegu, Miren Saezek hitzaldian plazartu ziguna.

Joan zuen hozgailura eta begiratu zer nola produktuak dituzuen, eta galdera hau egin, hozgailuaren barruan dituzuen produktu guztietatik zeintzuk dira lurretik ateratako produktuak?, eta horietatik zeintzuk  ez dauden bitaminez puztuak?, zeintzuk dira osasungarriak?

 

Artikulu hau egilearen RSS jariotik automatikoki ekarri da hona. Baliteke jatorrizko artikulua luzeagoa izatea, eta hemen irakur dezakezu.
Errealitate konplexu eta aldakorraren aurrean biluzik aurkitzen gara maiz. Hotz egiten du kanpoan, eta garai ankerrotan, informazioak euri jasa trumoitsu gisa heltzen zaizkigu, tifoietan. Jakina, ez gara inguruneari aurre egiteko prest jaiotzen eta bizitzan zehar eskaintzen dizkiguten jantziak ez dira beti aproposenak. Taila estuetan hertsirik nahi gaituzte, edota iraganean iltzatutako jantzi zaharkituetan. Gure beharretara egokituriko jantzi sortaren ordez, munduko edozein txokotan ikusten diren modako uniforme grisak eskaintzen dizkigute. 1977tik euskal herritarrak janzten dihardu IPESek. Berrogei urte ingurunera egokiro prestatzeko jantzigintza herritarra antolatzen. Bakoitzaren ingurunea ezagutu eta eraldatzeko moduko jantziak ekoiztuz, guztien neurrirako jantziak eta denen artean josiak. Berrogei urte josten eta XL neurrira heldu da IPES. Edonor sartzeko moduko neurria, aniztasunak emandako neurria, handitzen ari da jantzigintza faktoria herritarra! Handitzen kuantitatiboki, esku eta orratz gehiago sa