Bizkaia Dorrea: bizkaitarren gizarte-beharrizan larrien gainetik, enpresen nazioartekotzea lehenetsi?
Bizkaiko Foru Aldundiak tematuta jarraitzen du enpresen nazioartekotzearen aldeko apustuarekin, nahiz eta agerian geratu den orain arte nolako porrot handia izan den eta egungo pandemia-egoeran merkatu globalak zein hauskorrak diren. Bizkaia Dorrea da apustu horren adibiderik adierazgarriena. Izan ere, Primark bat eta Bizkaiko Foru Aldundiaren bulegoak ez ezik, Ekintzailetzaren Nazioarteko Zentroa hartuko du eraikinak. Zentroak, gutxienez, 26,5 milioi euroko kostua izango du bizkaitarrentzat, krisialditik ateratzen lagunduko digun itsasargi ekonomikoa izango delakoan.
Alferreko beste proiektu erraldoi bat, guztion diruarekin ordaindua. Bien bitartean, egunero ikusten ari gara euskal ekonomia ez dela gai bizitza duinari eusteko beharrezkoak diren ondasun eta zerbitzuak ekoizteko; gure energia eta elikadura mendekotasunak areagotu egiten ari direla; tokian tokiko merkataritza gure auzoetatik desagertzen ari dela, marka/frankizia handiek ordezkatuta, dakarten prekarietate-ereduak lurralde osoa kolonizatzen duela; hezkuntza publikoari oinarrizko eskubide bat bermatu ahal izateko beharrezkoak diren baliabideak ukatu egiten zaizkiola; lehen arreta eta bere aldarrikapenak erdeinatu egiten direla; ia erresidentzia guztiak pribatizaturik egonik, ez dela zaintza duinik bermatzen; ekonomia solidarioak eta elikadura burujabetzak zokoraturik jarraitzen dutela, gaur egun estrategikoak diren arren; eta Primark-en eta antzeko enpresetan lan baldintzen prekarizazioa sakontzen ari dela.
Zeintzuk dira herri gisa, bizkaitar gisa, ditugun lehentasunak? Enpresa handi horiek elikatzea, ala estutzen gaituzten arazo larriei aurre egitea?
Hori gutxi balitz bezala, eta ohikoa den bezala, Bizkaia Dorrearen Ekintzailetzaren Nazioarteko Zentroaren kontratazio prozesuan betiko prozedura ilunak ikusi ditugu: enpresa handiak lehenestea, gardentasun eza eta klientelismoa. Horrela, bada:
Pandemia honek gehiengo sozialok gogor astindu gaitu, eta ezin dugu onartu eskura dauden baliabide urriak klientelismotik eta gardentasun ezetik kudeatzea, elite batentzat onura lortzeko eta gehien dutenei alfonbra gorria ezartzeko, areago, nazioarteko abentura honetatik etekinik ateratzeko inolako bermerik ez dagoenean, gainera. Praktika mota hau errotik kendu beharra dago.
Hori dela-eta, proiektua bertan behera uztea eta zenbatetsitako aurrekontua lurralde mailako garapen eredu bat bultzatzera erabiltzea exijitzen dugu; garapen eredu bat, tokiko ekonomia sustatuko duena eta bere eragile protagonistak (kooperatibak, ETEak, autonomoak eta abar) lagunduko dituena, herritarren benetako beharrizanei erantzungo diena eta zerbitzu publikoak hobetzen lagunduko duena.
Azken hamarkadetan herrialde honetan industriaren sektorean egondako enplegu galera handia berroneratzearen miraria gauzatuko duen atzerriko inbertsioa erakarri nahi desesperatua da proiektu hau, ohi bezala, berrikuntzaren mantrara jotzen duena. Goresten dituzten berrikuntza sistemak hainbat milioi euroko funtsak dituzten unibertsitateen inguruan eraikitzen dira. Bizkaian, ordea, unibertsitatea pobretuta dago, hamarkada oso batez inbertsio publikoan murrizketak egiten egon eta gero, eta unibertsitateko irakasle eta ikertzaileek lan baldintza ez duinetan jarduten dute. Gauzak horrela, funts publikoak xahutzeko modu berri honi jarriko dioten izenean agertuko da berrikuntza, ez beste inon. Aurrena jendea, aurrena langile klasea, aurrena gehiengo sozialak, ez enpresa handiak eta kapitala! Torre Bizkaia Prentsaurrekoa (2020-09-24) La Torre Bizkaia, ¿priorizar la internacionalización