ELA, LAB, CCOO, ESK eta UGT sindikatuok errefortzu horiek kendu izana salatzen dugu; izan ere, Alarma Estatuak indarrean jarraitzen du eta ikastetxeak itxita daude; beraz, horien aplikazioa eragin zuen egoera ez da aldatu.

Aldundiak ez baditu zuzentzen babes-baliabide horietan tutoretzapean dauden adingabeak, pertsona bakar baten arreta baino ez dute izango, eta pertsona hori izango da eskoletara joan behar dutenean sortzen diren gorabeherei (gaixotasuna, medikuengana bisitak eta sortzen den edozein gorabehera) arreta emateko aurreikusitako langileak. Hornidura hori nabarmen eskasa da, eta zailtasun gehigarriak dakartza adingabeen ongizatea eta babesa bermatzeko, eta, azken batean, tutoretzaren kalitatea desegokia izatea dakar. Kontraesankorra da gurasoen kontziliaziorako laguntzak ezartzea, Aldundiaren ardurapeko tutoretza-zentroetan adingabeak artatzeko baliabideak murrizten diren bitartean.

Arrazoizkoena bitartekoak handitzea litzateke; izan ere, egoera horretan, zentro horietako langileentzako eskakizun handiagoa dago arlo fisikoan eta emozionalean, eta ez soilik haien osasunaren gaineko arriskuagatik, baita errespetatu beharreko prebentzio-neurriengatik ere; izan ere, kasu batzuetan, zaila da neurri horiek gauzatzea, ezinezkoak ez badira, hala nola segurtasun-distantziari eustea (bizikidetza espazio txikietan, espazio falta) isolamenduak egiteko.

Langileen murrizketa horrekin, halaber, adingabeei eguneroko irteera eskubidea kentzen zaie; ezin dira ezarritako neurriak bete; ezinezkoa da, materialki, paseatzera irten nahi dutenei eta baliabidean jarraitu nahi dutenei edo egon behar dutenei arreta ematea; ezarritako mediku-hitzorduetara joatea ere ez zaie bermatuko.

Gure ustez, murrizketa horiekin Aldundiak ez du betetzen tutoretzapeko adingabeak babesten dituen legedia. Hala, gizarte-babesgabetasuneko egoeran dauden haur eta nerabeentzako egoitza-harrerako baliabideak arautzen dituen 131/2008 Errege Dekretuaren 34. artikuluak honako hau ezartzen du: "Profesionalek eskubidea izango dute zerbitzua ematea bermatzeko behar diren baliabideak izateko, aipatutako dekretuan araututako baldintza materialei, funtzionalei eta langileei dagokienez, eta administrazio publiko eskudunek betebehar horiek betetzen direla zaintzeko, beren kudeaketa-eskumenen esparruan". Halaber, 103. artikuluak honako hau ezartzen du: "Lan-txandak adingabeen arreta egokia eta lan-baldintza egokietan dauden profesionalen lana bermatzeko moduan antolatu beharko dira". Jakina, aurreikusitako murrizketekin, ezin zaie behar bezala erantzun adingabeei.

Aldundiak, neurri horrekin, interes ekonomikoak jarri ditu berriz ere aurretik pertsonen arreta egokirako, kasu honetan adingabekoentzat, eta horrek are larriagoa egiten du; jakina, agerian uzten du, beste behin ere, Aldundi honentzat gizarte-zerbitzuek eta pertsona ahulenen babesak duten benetako lekua. Funtsezko zerbitzuak dira, gure politikarien agendan azken tokian daude oraindik, eta ez dute tratamendu egokia eta merezitakoa emateko inolako borondaterik; uste dute 8: 00etako txalo zaparradekin, jarduera horietan aritzen diren pertsonek ongi ordaindutzat jo behar dutela beren burua. Krisialdi honetan, gizarte-zerbitzuetako langileek erakutsi dute beren gizarte-erantzukizunaz erabat jabetzen direla, beren lanaren indar guztia ematen dutela eta egoerari batera aurre egiteko prest daudela erakusten dutela, maila berean ez dagoen administrazio bati zerbitzua ematen dioten pertsonak.

Horregatik guztiagatik, ELA, LAB, CCOO, ESK eta UGT sindikatuek, eragindako enpresetan % 100eko ordezkaritza izanik, Arabako Foru Aldundiari eskatzen diogu bere erabakia zuzen dezala eta indargarriak birjar ditzala, gutxienez, konfinamenduaren hasieratik ezarritako baldintza berberetan.