KULTURA ETA BALIOAK INDUSTRIONDOKO KAPITALISMOAN
1. Garrantzitsua da aztertzea postmokapitalismoaren ezaugarri kultural edo ideologiko batzuek zein neurritan izan dezaketen zerikusia XX. mendeko 70eko hamarkadatik aurrera kapitalismoa murgildu zen sistema ekonomikoaren egiturazko oinarriekin. Aldi ekonomiko hau definitzeko erabili beharreko terminologiaren inguruan adostasunik ez dagoen arren, "industriondoko kapitalismoa" edo "kapitalismo aurreratua" esamoldea erabiliko dugu, "kapitalismo neoliberala" baino hobeto, aldi baterako zehatzagoa den arren, ez baita beti onartua.
2. Zehatzago esanda, XX. mendeko 70eko hamarkadako krisiaren ondoren Mendebaldean ireki zen garaiaz ari gara. Aldi horretan, industria-sektoreak gero eta pisu txikiagoa du lan-indarrari dagokionez, eta zerbitzu-sektoreak azkar egingo du aurrera, gero eta pertsona gehiago hartzen dituelarik, bai lehen sektorearen bai bigarren sektorearen kontura.
3. Neoliberalismoa, ordutik aurrera Mendebaldean gero eta garrantzi handiagoa duten politika ekonomikoen oinarri ideologikotzat hartu dena izango litzateke, pribatizazioan eta inbertsioen errentagarritasuna sustatzeko beste politika batzuetan oinarrituta. Hamarkada horietan guztietan, mendebaldeko kapitalismoak ez du lortzen garapena modu naturalean mantentzea, eta era guztietako politikak jartzen dira abian jarduera ekonomikoa suspertzeko, eskaria handituz, diru-sarrerak sustatuz eta inbertitzaileen gastuak murriztuz. Industriondoko Kapitalismo horrek kulturan eta balioetan duen eragina hainbat ikuspegitatik azter daiteke.
4. Alde batetik, badirudi aldi horretako inbertsioak errentagarri bihurtzeko oinarrizko helburu ekonomikoak lotura estua duela eskulan merkearen erabilera masiboaren bultzadarekin. Helburu hori funtsezkoa da 70eko hamarkadatik aurrera postmofeminismoa manipulatzeko, baita XXI. mendeko migrazio-prozesu masiboetarako ere.
5. Emakumeen gehiegizko esplotazioak ezinbestekoa zuen jaiotza-tasa hondoratzea, eta hori indibidualismoaren eta balio antinatalisten hedapenarekin ere lotu izan da.
6. Garai horren eragin nabaria XX. mendeko 80ko hamarkadatik aurrera hedatzen den globalizazio ekonomikoa izan da, Gerra Hotzaren amaierarekin eta Txinako pribatizazioekin, batez ere. Globalizazioa izan da globalismoaren oinarri objektiboa. Globalizazio-fenomenoaren ideologizaziotzat har dezakegu globalizazioa, herriak, nazioak eta estatuak zalantzan jartzeko funtsezko oinarri kontzeptuala —kultura-aurkako zalantza kultura-aniztasuna beharrean—.
7. Inbertsioak errentagarri bihurtzea ere politika berdeen eta, horiekin batera, katastrofismo ekologikoaren funtsezko zutabeetako bat da, postmokapitalismoaren funtsezko kultura-oinarrietako bat.
8. Industriondoko kapitalismoaren 50 urte hauetan kontsumismoa berriz ere piztu zen, eta publizitateari, komunikabideei eta zorpetzeari esker, neurriz kanpoko maila lortu zuen. Subjektu ekoizlea subjektu kontsumitzaileak ordezkatzen du pixkanaka. Ekonomiari modu artifizialean eusteko behar den kultura ingurunea da, epe osoan etengabe hazten diren zorpetze-mailen bidez.
9. Subjektu kontsumitzailea gero eta indibidualistagoa da. Postmokapitalismoaren kultura-testuingurua funtsezkoa da herritarrek pixkanaka beren herrialdearekiko, herriarekiko, hiriarekiko, sindikatuarekiko, elkartearekiko, familiarekiko edo bikotekidearekiko interesa utz dezaten, eta gero eta gehiago obsesionatzen dira subjektu kontsumitzaile gisa dituzten itxaropenekin. Era guztietako giza komunitateak zalantzan jartzea funtsezkoa da jarduera ekonomikoari bizirik eusteko, kontsumorako eta zorrerako joera gero eta handiagoaren bidez. Eta, halaber, enpresa handiek gizakiengan duten zuzeneko eta zeharkako kontrola eta boterea gero eta handiagoa izan dadin eta Europar Batasunean oztopo gutxiago izan ditzaten.
10. Indibidualismoaren maximizazioa, estatu, nazio, herri, sindikatu, elkarte, familia edo bikote gisa komunitateetan parte hartzen duten identitateen balio-galerarekin, azken urteotan bere mugetara iritsi da, genero-politiken bidez gizakia gizon edo emakume sentitzeari uztea lortu nahi denean. Edo, proiektu transhumanisten bidez, gure giza izaera ere zalantzan jarri edo ukatzea nahi denean.
11. Jakina, kontsumismoa, gehiegizko zorpetzea, emakumeen edo migratzaileen gehiegizko esplotazioa edo katastrofismo ekologikoa bultzatzeko helburu ekonomikoak botere eta kontrol helburuekin nahasten dira. Europa eta Estatu Batuak kontrolatzen dituzten korporazio handiek aldi berean kudeatu dituzte estrategia horien helburu ekonomikoak helburu politikoekin. Mende hasierako estrategia eugenesikoetatik eta Gerra Hotzeko estrategia geopolitikoetatik abiatzen diren populazioa murrizteko eta kontrolatzeko helburuak.
Agiri hau EKAI Centerrek landu du GOGOZ egitasmoaren barruan, HURBIL adostasun-metodologiari jarraituz. Eskerrik asko zure interesagatik. Segi gurekin.
PDF:
