Sozialdemokraziaren Etorkizuna
Feminismoa eta Irrazionaltasuna. EMAKUMEAREN EMANTZIPAZIOA NOLA SUNTSITU

 

Feminismoa suntsitu eta emakumeen emantzipazioaren oinarri kontzeptualak desegiten ari da posmofeminismoa. Mendebaldeko emakumearen emantzipazioa, jatorrian mugimendu aurrerakoia izan zena, mugimendu irrazionala, mediatikoki barregarria eta, gero eta gehiago, kulturalki neofaxista bihurtzen ari da.

Ideologia postmodernoen izaera neofaxista 90eko hamarkadatik antzeman da, eta argi eta garbi finkatu da bi oinarri nagusitan:

- Alde batetik, 90eko hamarkadatik aurrera mendebaldeko kultura hegemonizatu duten estrategia totalitario korporatiboak. Posmofeminismoa edo posmoekologismoa gizartea banatzeko eta sakabanatzeko estrategia gisa erabiliz.

- Bestetik, postmodernismoak arrazionaltasuna zalantzan jartzea, irrazionaltasuna funtsezko tresna bihur dadin elite korporatiboen nagusitasun sozial eta politikorako.

Posmofeminismoaren irrazionaltasuna agerian geratzen da garrantzirik gabeko gaien tratamendu zentzugabeagatik. Bai eta zarata mediatikoaren eta proposamenik ezaren arteko desproportzioagatik edo emakumeen funtsezko arazoen eta erronken azterketatik etengabeko ihes egiteagatik.

Baina irrazionaltasun hori ez da kasualitatea, enpresa handiek interesik ez duten gaietan eragitea saihesteko tresna argia Baina irrazionaltasun hori ez da kasualitatea, enpresa handiek nahi ez dituzten gaietan eragitea saihesteko tresna argia baizik. Eta, bestalde, helburu korporatiboetan oinarrituta, gizartea erdibanatzeko eta sakabanatzeko mugimendu gisa feminismoaren erabilpena errazteko ere tresna zuzena.

Postmofeminismoaren irrazionaltasuna, posmoekologismoarena bezala, interes korporatiboetarako beharrezko tresna da. Emakumeen eta herritarren beharren azterketa objektibo eta arrazionalak ondorio desegokiak ekartzen dizkie korporazioei. Interes korporatiboetan oinarrituta errealitatea desitxuratuko duten gizarte-mugimenduak sustatzea botere soziala eta mediatikoa kontrolatzen duten gutxiengoen etengabeko helburua izan da betidanik.

Hain zuzen ere, sozialdemokraziaren azken helburua soldatapeko langileen – edo herritarren – interesak defendatzea delako, errealitatearen analisi arrazionalarekin dago lotuta ideologia hori, nahitaez. Arrazoi beragatik, etengabe borrokatu behar du sozialdemokraziak emakumeen egoeraren eta erronken analisi arrazionalaren alde. Bai eta jarrera irrazionalen bidez emakumearen emantzipazio-mugimendua suntsitzeko ahaleginen aurka, korporazio handiek argi eta garbi bultzatuta.

Posmofeminismoa pailazokeria korporatibo bihurtzen ari da emakumearen emantzipazio-mugimendua, irrazional hutsa izateagatik barregarria. Edo, bestetan, izaera neofaxistako estrategia korporatiboen tresna. Horren guztiaren erantzukizuna ez da, noski, mugimendu feministarena berarena, baizik eta beren burua ezkerra, eskuina edo zentroa deitzen duten baina korporazio handien zerbitzura dauden talde sozial eta politiko horien guztien buruena. Horrexegatik hain zuzen, emakumearen emantzipazio-mugimendua desitxuratu eta suntsitu eta interes korporatiboen zerbitzura jartzeko prozesuan aktiboki laguntzen ari dira talde horiek.

PDF: