Testua: Iker Eizagirre

“Beharginentzako gomendioa da, kontsumo kooperatibetan baino, ekoizpen kooperatiben sustapenean murgildu daitezela. Lehenak egungo sistema ekonomikoaren azala bakarrik ukitzen baitu, besteak oinarrian erasotzen duen bitartean”
(Lehen Internazionalaren lehen Kongresuaren ondorio-aktak. Ginebra, 1866)

Sozialismoaren barruan formula kooperatiboaren gaineko eztabaidak ez du etenik izango. Asko sinpletuz, mutur batean kooperatibismoaren konbentzituek eskala eta hedapen mugatuko sozialismotzat hartuko dute kooperazioa: “kooperatibismoak bere lanaren funtsa bere osotasunean lortzen duen eguna (…) sozialismoaren garaipenaren eguna izango da” idatziko da “La lucha de Clases” aldizkarian (1932.10.21). Bestaldean kooperatibak erreformismo eta asimilazio kapitalistaren tresna bezala ulertuko dituztenak daude. Rosa Luxenburgo ekar dezakegu honen adibidetzat eta honek sinaturiko “Erreforma ala Iraultza” lana (1900).

Gris askoren artean, eztabaidetan ohikoa izango da kooperatiba moten arteko bereizketa argi bat egitea: Ekoizpen eta kontsumo kooperatibak ez dira inondik inora gauza bera langileen emantzipazioaren ikuspegitik. Lehenak kapitalismoaren azala urratzen du soilik, banaketa eta merkaturatze prozesuetan eragiten duelako. Bigarrenak aldiz, burgesiaren dominazio sistemaren oinarria higatzen du: Ekoizpen bitartekoak eskala txikian sozializatzen ditu eta gainera burgesiaren botere sozialaren oinarria den esplotazioa (eta plusbalia) ezabatzen du.

Lanaren eta kapitalaren arteko egiturazko antagonismoa ezabatzen da beharginek autogestionatzen dituzten ekoizpen kooperatiben kasuetan. Honegatik, burgesiaren eta estatuaren ikuskaritzarik gabeko ekonomia proletarioak, begirune handiagoa jaso izan du sozialismoaren korronte ezberdinen partetik.

Artikulu osoa HEMEN

Search

Recent Posts

• BIDASOA KOOPERATUZ
• KOOPERAZIO SOZIALISTA II
• ESEA ETA EMOZIOAK 1
• LARREA, HURBILEKO ELIKADURA
• KULTURAZ

Categories

• Orokorra
• Uncategorized @eu

Etiketen hodeia