A UPV/EHU conclúe que existe unha “gran necesidade” para traballar a prevención do suicidio nas residencias de acollida
- Investigadores da Universidade do País Vasco han estudado as condutas suicidas dos adolescentes das residencias de acollida e chegaron á conclusión de que unha cuarta parte dos mozos tentou suicidarse. Denuncian que a maioría do persoal ten un coñecemento “baixo”.
Segundo a Organización Mundial da Saúde, o suicidio de adolescentes e mozos é un problema público a nivel mundial e é a principal causa de morte non natural entre os mozos de 15 a 29 anos. Investigadores da UPV falaron con adolescentes de 25 pisos de acollida de Bizkaia, Gipuzkoa e Navarra sobre o suicidio. Segundo o estudo, o 26,5% dos mozos tentou suicidarse.
Os adolescentes que viven en residencias de acollida teñen “máis” factores de risco de comportamentos suicidios, como as vivencias traumáticas da infancia e a autoestima “baixa”. Por iso, chegaron á conclusión de que é “urxente” desenvolver estratexias e recursos para traballar con estes mozos. Alexander Muela, Doutor en Psicoloxía, destaca que se investigou “moi pouco”: “Como até agora tiñamos moi poucos datos, realizamos unha investigación innovadora cuxos resultados evidencian a necesidade de realizar tarefas preventivas e a necesidade dunha maior formación dos profesionais”.
Necesidade de educación emocional
En total, estudouse a conduta de 185 adolescentes, e unha cuarta parte dos mozos tentou suicidarse, a terceira parte pensouno e a metade realizou autolesiones sen ánimo de suicidarse. O 92% di que o fan para regular as emocións. “Hai que traballar a educación emocional e dotar aos mozos de estratexias e recursos para regular as emocións”, sinalou Muela.
Ademais, hai que ofrecerlles recursos e espazos para pedir axuda, xa que só o 37,6% solicitou axuda e máis da metade sente que non pode recorrer grazas á axuda.
Formación do persoal
Ademais de falar cos mozos, recolleron a opinión dos traballadores. Preguntan a 225 traballadores se senten dispostos a identificar comportamentos suicidas dos mozos e reaccionar adecuadamente ante eles. A maioría di ter “baixo” e só un 22,8% di ter coñecementos ou coñecementos bastante altos: “Non teñen formación preventiva, a súa resposta principal é acudir aos centros de saúde en caso de emerxencia. Non podemos deixar todo sobre o sistema sanitario”. É dicir, non saben como falar os sinais de alarma e que e como preguntar aos mozos. Por iso cren que o primeiro paso é formar ao persoal.
