Europar Batasuneko (EB) enpresen %40 ez da bere profilera egokitutako langileak aurkitzeko kapaz. Badago halako “erreserba ejertzito” bat 20 milioi langabetuk osaturikoa, baina aldi berean badaude ehunka enpresa, enplegatuen bila ibiliagatik, eurentzako modukorik aurkitzen ez dutenak. 70 milioi europarrek ez du irakurtzeko, idazteko eta kalkulurako gaitasun nahikorik, eta EBko biztanleriaren %40 oinarrizko ezagutza digitalik gabe bizi da; “langabezia, pobrezia eta bazterkeria arrisku larrian” daude hortaz.

Lanbide Heziketa sustatu nahian dabilen Europar Batzordearen txosten bateko datuak dira horiek. Euskal Herrian gazteen artean langabezia gero eta gehiago dago, %50 izatera iritsi da. Unibertsitateak aldiz, urtero milaka lagun jaurtitzen ditu, arrakastarik gabe, lan merkatura. Zerbait gaizki egin da erakunde publikoen eta familien partetik. Lanbide eskolak abandonatu edo gutxietsi egin ziren, ikasturtea amaitzen zuenak lana aurkitzen bazuen ere. Eta orain, horrelaxe gaude. Enpresa askok gure ingurutik kanpora jotzen du tornugileak, ajustatzaileak, iturginak, fresatzaileak, galdaragileak, hodigileak, mekanikariak eta elektrikariak lortzeko.

Onuragarria litzateke gure gazteak hezi eta trebatzeko, Lanbide Heziketaren modernizazioaren alde ere argi eta garbi egitea. Iraultza digitalaren aroan gaude eta beste industria iraultza baten atarian. Lanbide Heziketak hori guztia hartu behar luke kontuan ikasleak modu egokian prestatu eta enplegu duin bat izan dezaten hemen bertan, inora emigratu behar izan gabe. Bide hori mespretxatzea, gazteen artean langabezia, pobrezia eta bazterketa gehiago sortzea da. Eta Euskal Herriak, gazterik gabe, ez du etorkizunik.