Langabeziak gazteen %50ari eragiten dio eta Euskal Herrian ere arazo oso larria da. Horregatik, haren kontra egin eta alternatiba sendo eta errealak eskaini behar dira. Azken asteotan zientzia, teknologia eta berrikuntzaren alorrean hainbat plan aurkeztu dituzte, eta horien bidez 2015erako enplegua sortzeko promesak egin dituzte. Etorkizuneko sektore berriez asko hitz egin da: nanoteknologia, bioteknologia, ekonomia berdea, informazio eta komunikazioa… Esaten dutenez –gehiegi zehaztu eta neurtu gabe– enplegu egonkorra sortuko dute, ongi ordaindua eta deslokalizatu ezin dena. Egia ote da? Agian.

Ezein gaztek, ordea, ez du izango baliabiderik sektore horiek eskatzen duten prestakuntza mailara iristeko. Milaka dira gaur egun sektore horiekin inolako loturarik ez duten gazteak. Badaude ordea beste batzuk, krisia gainditutakoan pertsonal espezializatua beharko dutenak. Eta horretarako Lanbide Heziketa indartu eta berreskuratu beharko da. Bere garaian, arte eta lanbideen eskolek milaka euskaldunentzako enplegua segurtatu zuten. 1985-1990eko krisiaren ondoren enpresa ugarik eskulan berezitua behar zuten eta Euskal Herritik kanpo ekarri behar izan zuten, lanbide heziketa bazterrean utzita egon zelako.

Familien, hezitzaileen eta erakundeen eginbeharra da gure gazteria orientatu eta azaltzea euren etorkizuna asebetetzeko bide guztiak dituztela irekita, berdin unibertsitatean eta lanbide heziketan. Industrian eta zerbitzuetan enplegu ugari dago eta horietara lanbide heziketa duin batekin ere irits liteke. 2020an kualifikazio berezirik gabeko pertsonentzako lanpostuak %8 baino ez dira izango Euskal Herrian. Oso baliagarria litzateke erakundeek, beste neurri batzuen artean, Lanbide Heziketako alor ugarien berri emango balute, hala nola azalduko balituzte bide hori aukeratzen dutenek etorkizunean enplegua lortzeko dituzten posibilitateak.