Igerian, txirrinduan eta korrika nabarmentzen ez direnak triatloian hasten omen dira.

Hasi gara mito zaharrekin! Lance Amstrong triatleta ohiak Frantziako zenbat Tour irabazi dituen oroitaraztea nahi duzu? Triatloi bat ez da hiru modalitate, hiruren batura baizik.

Eta orain proben ordena aldatuz gero beste kirol bat litzatekeela esango didazu!

Jakina! Eta igeriketa azkenerako utzi eta uretara 180 pultsazioko izerdi patsetan sartuko bagina bihotzeko gehiago egongo liratekeela ere bai. Horregatik, horizontaletik bertikalera goaz, pixkanaka zutituz, gizakiaren eboluzioa bezala.

Gizakiaren eboluzioa bezala bai, bizitzeko norbere burua saldu behar izateraino.

Mugitzen ez denak ez du jaten. Futbol edo saskibaloi taldeek lehendakariak dauzkate ordezkaritza lanetarako, baina guk atsedenari ostu behar diogu denbora. Gainera, nork ordezkatuko du nire burua nik baino hobeto?

Zure emaitzek, adibidez?

Ez dago besterik. Ez da aski Espainiako txapeldun izatearekin, nazioartean nor ez bazara jai duzu. Eskerrak urteetako ibilbidea dudala atzetik, medioek kasu egiten didatela, ezaguna naizela, bestela...

Zer nahi duzu esatea, ni tximetaraino nago gizarte honek kirolarekin duen harremanaz!

Sinesten duzu zenbait amateurrek profesionalok baino gehiago entrenatzen dutela? Triatloian orain hil bi hasi denak, engantxatu, zoratu, eta Ironman bat egin nahi duela? Burua sano eduki ezean, alperrik da gorputza saneatu nahi izatea.

Jendeak ikusten duena izan nahi du, eta zuena ere...

Gurea ere ez da mesedegarria. Nola izango da sanoa gorputza eta burua muga-mugara eramatea? Neurriz gora dena da txarra, jana, lana, eta baita kirola ere.

Horregatik dabiltza eliteko kirolariak enpresaz enpresa lezioak ematen?

Ez daukat dudarik, kirolean puntakoa dena puntakoa izango da lanean. Zergatik? Lan gaitasun izugarria duelako, bere indarrak antolatzen eta kudeatzen ohituta dagoelako, ez zaiolako diziplinarik falta... Kiroleko baloreak bizitzan nor izateko baloreak dira.

Lasai, guretzat beti zu izango zara triatloiaren enbaxadore gorena!

Ez pentsa. Kosta bertan daukagu, ziklismozale itsuak gara, egun osoa pasatzen dugu korrika, eta gainera, kirol sakrifikatuak gustatzen zaizkigu. Euskal Herrira 1984an heldu zen kirol bati tradizioa eskatzea haritzari sagarrak eskatzea da, baina apurka-apurka...