La nuit américaine. Zuzendaria: François Truffaut. Aktoreak: Jacqueline Bisset, Jean-Pierre Léaud, Jean-Pierre Aumont, François Truffaut.
Frantzia, 1973. 112 minutu.

Stanley Kubrickek zioen pelikula bat zuzentzea zela autotxokea gidatu bitartean Gerra eta bakea idazten saiatzea bezalako zerbait, nahiz eta behin lanak bukatuta, zaila egiten zitzaion plazer handiagorik inon aurkitzea. Truffautek bestela azaltzen du La nuit américaine filmean: zine-zuzendari izatea Far Westeko dilijentzia batean joatea bezalakoa da; hasieran bidaia gozagarria espero duzu, baina bidearen erdira iritsi zarenerako, bizirik ateratzea besterik ez daukazu buruan.

Pelikula baten filmazioko nekeei eskainitako lana da 1973ko istorio hau. Magiak oro bazterrean utzi eta hesteak, kartilagoak, giharrak eta mintzak erakutsi zituen Truffautek, gaur egun hain modan dagoen autofikzioaren ildotik. Ferrand izeneko zu­zendaria (Truffautek berak antzeztua) Je vous présente Pamela pelikula grabatu nahian dabil. Bidean, mila buru­hauste: aktoreen izaera mainatsua, ekoizleekin etengabeko eztabaida, errodaje-plana behin eta berriz aldatu beharra... eta hemen kontatuko ez dugun tragedia gertatu ostean ere, pelikula bukatzeko erabakimena.

Pertsonaia apur bat hieratikoekin eta algara baino irriñoa bilatzen duten zenbait gagekin, bikain josi zuen zuzendari frantziarrak funtsean maitasun istorio gisa sailka dezakegun film hau. Bai, maitasun istorioa. Horrek batzen baititu pelikulako pertsonaia eta eszena guztiak: ez noski, pertsonen arteko maitasunak –nahiz eta azkenerako denak oheratuko diren denekin–, arte bati, zinemari, dioten amodio eroak baizik.