Gaizka gabe, izena aldatu eta argi zenuten jarraitu behar zenutela?

Ez pentsa. Gaizka espetxeratu zutenean, taldea blokeo egoeran geratu zen. Baina azkenean jendeak, lagunek, senideek eta Gaizkak berak gehienbat emandako animoek ikusarazi ziguten taldea geratzea gure herriak jasaten duen zapalkuntzaren beste garaipen bat izango zela. Hortaz, Ihesbide Iheskidegatik ordezkatu, eta lan hau prestatzen hasi ginen.

Zaila izan da iheskideen disko hau egitea?

Ez, uste baino errazagoa izan da jaso dugun laguntasun guztiari esker. Abestiak aurretik idatzi genituen eta kolaborazio asko izan arren (Edan-eko Endi eta Mikel, Kañeria 13-ko Ulli, Kop-eko Juanra…), guztiak oso erraz joan dira. Hor ere meritu handia izan du Ander “Shinova” teknikariak malgutasun handia eman digulako.

“Amestutako gune batetik amesten dugun herrira”. Gaztetxe askorekin, posible da gaur egungo gizartea iraultzea?

Noski posible dela. Badago esaera bat: “Amuarrainak begi bi, sei ezkailuk hamabi”. Guztiok apur bat eman ezkero, bakoitzak bere ingurune naturalean eta indarrak batuta edozer egin daiteke. Gaztetxeek Euskal Herrian indar handia daukate, usteldutako sistemari alternatiba eskaintzen diotelako.

Durangaldearen eta Arrasateren artean egonda, saihestezina da Oi! ukitua izatea? Iraganean markatu zintuzten Oi!-ak?

Egia da punk-Oi! deritzona asko entzun dugula, baina beste mota askotako musika ere bai. Hala ere, 80ko eta 90eko hamarkadetako Euskal Herriko punk taldeek eman digute inspirazio handiena.

Zuentzat zer da garrantzitsuagoa mezua ala musika bera?

Mezua da lehenbizikoa eta musika mezu hori anplifikatzeko eta hornitzeko tresna. Guk ez daukagu gure burua musikaritzat, musikaren laguntzat baizik. Musika egin eta jotzen dugu, eta Euskal Herriak jasaten duen zapalkuntza egoera gordin eta krudela sufritzen dugun gazteak gara.