Atzeraldi garaian bi jarrera sartzen dira norgehiagokan: besteari oposizioa (eskuinarena izan ohi den jarrera) eta arazoa konponduko duen programa batean esperantza. Baina AEBetan ez bezala, Europar Batasunean uste da demokraziaren gizarteak ezin ditzakeela arazoak konpondu, ezin diola krisiari aurre egin, eta beraz besteari oposizioa egitearen jarrera nagusitu da. Espainiako Estatuan, PPk aurre hartu dio PSOEri arrazoi beragatik. Euskal Herrian, EAJk indarra galdu du (Ibarretxe joateak eragin nabaria izan du horretan) eta ezker abertzalea indartsu da berriz, baita Nafarroan ere. Ezker abertzalearen hautagaitza Estatura zabaldu da eta sektore espainiar erradikal, solidario eta koherenteak bilatzeko aukera zuen. Kataluniako independentismoa ere babes garrantzitsua izan zitekeen, eta aukera ona zen erakusteko ezker abertzaleak ez diola soilik bere zilborrari begiratzen, Espainiako langileen arazoekin ere zerikusia duela, baina ez da landu. Espainiako indarrak mantendu izanak esan nahi du PPrekin egin duen aliantzak ez duela PSE kaltetu eta beraz frontismoa errentagarria dela. Baina baldintza txarretan ere, abertzaleak gehiengo dira EAEn.