Haratago

Egoera oso irekia dago martxoko 9. honetan. Zenbaitek egintzat jotzen duen arren PSE-PP ituna, nik ez nuke hazienda jokatuko. Izan daiteke Patxi lehendakari, nola ez, baina zaila du Ajuria Eneara daraman bidea, eta oraindik hilabete falta da gutxienez. Gauza asko gerta daiteke tartean.
 
Patxi bai. Matematikak lehendakaritza eman dio, eta puxtarri horrek doble balio du. Zapatero ahul dago Galizia galdu ondoren eta garaipen bat behar du. Patxirengan agindu erraiek agintzen dute neuronen gainetik, eta herra dio Ibarretxeri: gorputzak eskatzen dio haren tokia hartzea. Ibarretxek bereganatu ditu abertzale mordo baten botoak baina ez da gai gehiengorik biltzeko; aldiz Patxik nahikoa du aurkeztea gehiengoa lortzeko. Edo?
 
Patxi ez. Popularren morroi da, lehendakari agertu delako izan baino lehen. Gobernuan sartzen baditu, besarkada itogarria espero lezake, eta sartuko ez balitu... ze sendotasun izango du 25 eserlekurekin? Krisiaren gogorrena etortzeko dago eta Patxik ez du inoiz aurrekontu bat kudeatu, ez du konfiantzarik ematen. Ezingo du zirt-zart gobernu akordioa lotu, eta Legebiltzarra osatu bitartean indar faktiko guztiak presiotan izango ditu, bakoitza bere aldera. Nahikoa izan daiteke hori amore eman eta lehendakaritzari uko egiteko.
 
Ibarretxe ez. Hau da gauzarik argiena oraintxe, Ibarretxe ez dela berriro lehendakari izango. Azkenean gertatuko balitz ere EAJ eta PSEren arteko konponketaren bat, prezioa izango da ziur Ibarretxeren burua. Patxik, berea zuritzeko behar du gutxienez Ibarretxe ez izatea lehendakari, “frentismoan erori gabe eragin ahal izan dugun aldaketa”.
 
Ona ala txarra?
Sanoa litzateke 30 urte gobernuan daramanak agintea galtzea. Ustela da balizko ordezkariak arerio bat jokoz kanpo utzi izana ordezkaritza lortzeko. Gobernu meheagoa egingo omen du Patxik, zorionez. Zoritxarrez izango da elebakarragoa eta errebantxa soinuan letorke, popularrek akuilatuta. Aldundien indarrak orekatu lezake gobernuaren joera hori, agian horretan datza transbertsalitate posible bakarra. Edozein kasutan, gobernua osatu eta biharamunean berdin argituko du egunak, egon ziur.
 
Haratago. Irakurketa begiluzeago bat komeni da, ordea. Hemen bada tribu bat, hizkuntza baten inguruan eraikia mende luzetako bidean, biziraupenaren bila. Desager daiteke tribu gisa, eta urtu hiritar komunitate batean. Galera handia litzateke hori bere kideontzat, apenas munduarentzat.
 
Hain zuzen, euskaradunon tribuaren biziraupena guretzat bakarrik delako arazo, inteligentzia handia behar dugu ingurukoak gure alde jartzeko edo, gutxienez, kontra ez daitezen jarri. Genero berdintasunaren izenean, edo sexu hautuarenean, gizarteak onartzen ditu diskriminaziozko jokabideak, hain zuzen berdintasunera bidean egiten direlako.
 
Aldiz, hizkuntza normalizazioa arazo bihurtzen ari da. Batzuk horretan interesa dutelako, seguru, baina baita besteok ez dugulako behar bezainbeste asmatu. Bi faktoreen ondorioz bizi du euskarak gizartean aspaldiko girorik eskasena.
 
Datorrena datorrela, orain artekoaren ezberdina izango da. Hona proposamena: baliatu dezagun egoera ezberdin hori hausnartzeko. Pentsa dezagun euskaradunok nola izan gaitezkeen behar bezain temoso gure artekoa trinkotu eta atzera pausurik gabe aritzeko, eta aldi berean behar bezain atsegin ingurukoen konplizitatea lortzeko oinarrizko asmo partekatuen alde.
 
Lortu izan da orain baino lehen, lortu dezakegu berriro ere.