Hamabost bat urterekin hasi nintzen gitarrako lehen akordeak ikasi eta lehen abestiak sortzen. Gero hamazazpirekin Madrilera joan nintzen antzerki ikasketak egitera eta musika mundua pixka bat alboratuta utzi nuen. Halere, beti nuen gitarra bide lagun.

Norah Jones, Billie Holiday, Édith Piaf... emakumezko ahots hauekin hezi naiz ni. Oso artista handiak dira aipatu ditudan guztiak, eta beraiengandik ikasteko asko dut.

Duela pare bat urte ekin nion berriro serioago musikari eta maketatxo bat grabatu nuen. Zenbait disketxetara bidali nuen eta Mikel Errazkinen proposamena jaso nuen. Bera zuzendari musikala izan zitekeela esan zidan eta moldaketak ere egin zitzakeela komentatu. Horrela hasi ginen lanean duela hamar bat hilabete. Maketako hiru abesti berreskuratu genituen diskoa grabatzeko eta egia esan nahiko lan prozesu kuriosoa izan da. Izan ere, antzerkia dela-eta Madrilen eta Frantzian ibili naiz eta ahal nuen guztietan Hondarribira gerturatzen nintzen Mikelekin biltzeko: zer egin nahi genuen eztabaidatu, moldaketak ikusi... Eta irailera arte horrela ibili gara, jo eta su lanean. Halere, oso prozesu polita eta intentsoa izan da. Zorte onekoa sentitzen naiz Mikelek beti izan duelako konfidantza handia nigan eta gainera oso musikari onez inguratu nau. Musika munduan dudan lehen esperientzia izateko oso pozik nago.

Egia esan, guk primeran eraman dugu, hasieratik oso ongi konpondu baikara. Banituen nolabaiteko aurreiritziak zenbait instrumentuekiko, nire burua gitarra batekin bakarrik entzutera ohitua nengoelako. Horregatik, nire musika bateria edo baxu batekin irudikatzea arraroa egiten zitzaidan. Baina gero lehenengo moldaketak entzuten hasi nintzenean, eta Mikelen ideiak garatzen genituen heinean konturatu nintzen abesti bakoitza nortasun propioa hartzen ari zela. Kantu lasaiak direnez gitarrarekin eta ahotsarekin entzunda bakarrik monotonoak izateko beldurra neukan, eta agian, pobre gera zitezkeela. Baina Mikelek abesti bakoitzari ukitu ezberdina eman dio eta nik uste asko aberastu dituela. Kolorea eman dio abesti bakoitzari eta oso pozik geratu naiz emaitzarekin.

Hamabost urterekin lehen kantuak sortzen hasi nintzenean nire hitzak abesten nituen. Orain lagunen letrak musikaz laguntzea ere gustuko dut. Ezberdina da, polita. Beraiek ere hitz batzuetatik musika nola sor daitekeen ikusten dute eta hitza eta musika nola uztartzen diren. Abesti bakoitza gainera momentu ezberdin batean sortzen da eta beraz kantu bakoitza momentu zehatz baten islada txiki bat da.

Bada, diziplina pixka batekin. Denboraz larri ibili gara egia esan. Dena den, kantu bakoitza mundu bat da, abesti bat konposatzeko lau aste eman ditzakezu eta Ibilian bezalako beste kantu bat adibidez insomnio gau bateko bi orduko lana izan zen. Irailean grabatu genuen diskoa eta sormen lanean jardun genuen azken momentura arte.

Betidanik izan dut hizkuntzekiko joera. Beti gustatu zait hizkuntza bakoitzak duen nortasunarekin jolastea, ikastea eta hitz egitea. Nik uste hizkuntza bakoitzak sentsazio ezberdinak eskaintzen dizkizula eta bakoitzak bere xarma dauka. Frantsesa, adibidez, oso hizkuntza goxoa eta sentsuala iruditzen zait eta asko gustatzen zait bere sonoritate eta melodia. Gainera, denboraldi batez Parisen zubi gainean anplifikagailu eta gitarrarekin jotzen ibili nintzenez, jendea ezagutzeko aukera izan nuen eta beraiek ere lagundu naute letretan eta abar. Hizkuntza ezberdinak erabiltzea nire bizitzako ibilbide horren islada bat zela ere iruditu zitzaidan.

Orain Gato Negro antzerki taldean nago eta abenduaren 10a arte Ojalá estuvierais muertos antzezlana eskaintzen ari gara Galileo antzokian, asteartetik igandera. Gato Negro gure antzerki eskola garaian sortu zen eta gero eta proiektu garrantzitsuagoekin gabiltza. Obra honekin Frantzian izan gara, Norbegiara joateko asmoa ere badaukagu. Jakin min eta proiektu asko ditugu buruan, eta oraindik egiteke ditugun ametsak...

Bai, aukera izan dut, bai. Duela hiru hilabete, adibidez, Édith Piaf-en inguruko obra egin genuen eta nik Piaf antzezten nuen. Abestu ere egiten nuen pianojole batek lagunduta. Gainera, gaur egun antzerkian musika oso presente dago. Denetarik jakitea ondo dago.

Egia esan, izpiritu nomada daukat. Momentuz lana dudan lekuan nago. Madril gustuko dudan hiri bat da, batez ere, gustuko dudana egiten dudalako. Baina bueltatzeko gogoa ere beti izan ohi dut. Dena den, oraindik nire burua buelta asko emateko gogoarekin sentitzen dut. Ez dakit non, ez dakit nola, ez dakit noiz bueltatuko naizen... baina mugitzeko grina dut oraindik.

Momentuz, abenduan antzezlanean astebetez ordezkatuko naute hilaren lehenean Donostian eta bian Irunen jo ahal izateko. Gero hamaseian ere Iruñean joko dugu. Nik uste dut aukera izango dudala, nola edo hala egingo dugu zerbait proiektua aurrera eraman ahal izateko. Gainera, antzerkigintza oso ezegonkorra da, batzuetan lan asko daukazu eta gero libreago zaude... Bidaia asko eginda, baina uste dut bi gauzak egin ahal izango ditudala.