Ezustekorik ez zen izan igandeko erreferendumean. Inkestek esan bezala, ezezkoa %20 inguruan ibili zen eta lautik ia hiruk baiezkoa bozkatu zuten. Azpimarragarriena, ziuraski, %50era iritsi ez zen partehartze baxua izan zen, 79ko Estatutua bozkatu zutenetik hamar puntu beherago. Baina, Espainiako Estatuan autonomia estatutuen erreferendumetan, partehartzearen batez bestekoa are baxuagoa dela esan behar da.

Emaitzen azterketa lokalagoa eginda, ordea, ondorioak garbi ageri dira. Tradizionalki CiUk emaitza onak lortzen dituen udalerri eta komarkatan partehartzea eta baiezkoa handiagoak izan dira. Baix Llobregat, Valles edo Bartzelonako auzuneetan, PSCk emaitza hobeak lortzen dituen zonaldeetan, aldiz, abstentzioa handiagoa izan da -%55 eta %60 inguruan-. Erreferendumetik eta, oro har, estatutua erreformatzeko prozesutik, CiU indartuta irten dela ondoriozta daiteke. Prozesuan protagonismoa lortu zuen, batetik. Bestetik, askok gobernura itzultzeko estrategia leporatu die, eta hori hala bada, jokaldia primeran irten zaie Convergencia-koei, udazkeneko hauteskundeen ondoren aukera handiak baitituzte Generalitat-era itzultzeko. Gainera, beste bi alderdi nagusiak -PSC eta ERC- erabaki garrantzitsuak hartzeko atakan egotea ere aprobetxa dezake.

PSCk baiezkoa eskatu eta horixe hautatu dute katalanek, baina abstentzio altuak PSC buru duen hiruko gobernu hautsia zigortzen du. Pasqual Maragall eta bere alderdiaren arteko tirabira etengabean, azken aldian Montilla ministroaren izena gero eta garbiago agertzen da Bartzelonako alkate ohiaren errelebo gisa, eta abstentzioa izan daiteke erabakia hartzeko aitzakia.

ERCn ere erreleboaz hitz egiten da. Erreferendumaren gauean bertan, ERCko arduradunek ezetzaren porrota onartu eta autokritika egiteko beharra aipatu zuten. Estatutua negoziatzeko orduan ahul agertu da Esquerra eta erreferendumeko bozka hautatzeko prozesua nahasia izan zen, hasieran bozka baliogabea eskatu eta gero ezezkora pasaz. Ondorioz, hiruko gobernutik egotzia izateaz gain, ERCk desgaste politiko handia jasan du eta botuemaileen zati handi batean desilusioa zabaldu da. Beraz, Josep Lluis Carod Roviraren erreleborako garaia izan daiteke; Joan Puigcercos da Carod ordezkatzeko aukera gehien dituena, baina azken aldian Joan Carretero ere aipatzen dute.

Garbi dago, ERCren mezua ez dela iritsi botuemaileengana. Katalanek ez dituzte ezezkoaren aldeko arrazoiak ulertu, edo autonomia gehixeagorekin konformatu dira, edo, agian, sinpleki, ez dute euren ezezkoa PPkoarekin nahasterik nahi izan.

Kataluniako alderdien arteko zatiketa eta ezinikusi gero eta handiagoak agerian utzi ditu Estatutuaren prozesuak. Behin erreferenduma pasata, elkarrizketarako eta gerturatzeko ahalegina etor daiteke. Maragall presidenteak kontsentsura gehitzeko deia egin die ezezkoa eskatu zutenei. ICVko Joan Saurak emaitzak ERCrekiko harremanak erraztuko dituela zioen igandean. Baina hauteskunde autonomiko aurreratuak gainean dira -aurki jakinaraziko dute data zehatza-, aurrekanpaina gogor hasi da eta ez dirudi girorik egokiena tirabirak ahaztu eta batasuna bilatzeko.

Aurreko hauteskundeen aurretik nazionalista askok amesten zuen CiU-ERC koalizioa ezinezkoa da une honetan, bien arteko harremanak inoizko txarrenak baitira. Ezkerreko hirukoa berregitea ere zaila izango da, ERCren posizio ahulak eta gobernutik egotzia izanak baldintzatzen baitu PSC eta ERCren arteko akordioa. Artur Masek erreferendum gauean zioen behin estatutu on bat izanda, orain gobernu on bat behar dutela; CiU Generalitatera itzuliko dela iragartzen ari zen. Hortaz, CiU-PSCk osatutako gobernuak izango lituzke aukera gehien. Bi alderdi indartsuenak gobernuan egoteak oposizio ahula ekar dezake eta agian katalanentzat ez da irtenbiderik egokiena. Baina, gobernu hori emango balitz, ERC izango litzateke oposizioko alderdi nagusia eta horrek Esquerrakoei egungo zalantzak uxatu eta gora egiteko aukera eman diezaieke.

Honenbestez, Estatut famatuaren prozesua itxita dago. Askok nahi beste ez, baina 79koarekin alderatuta, eskumenetan zertxobait aurrera egin da. Zapateroren arrakasta aldarrikatzen dute batzuk: Kataluniako arazoa itxi eta Euskal Herriko prozesuan buru-belarri sartzeko aukera omen du orain. Baina Estatutuarekin katalanen eskaerak ez dira amaitu, hots, Espainiako Estatuarentzat Kataluniako aferak irekita jarraitzen du.