Zein helbururekin sortu zen Sustatu.com ataria? Nolakoa izan da bere ibilbidea?
Gure helburua sarea euskaraz ere egin zitekeela erakustea zen. Sustatu blog moduan sortu zen, Code & Sintax enpresaren eta Goiena taldearen babesean. Albiste kopurua ez, baina erantzun kopurua jaitsi egin da.
Zer dela eta? Agian geroz eta blog gehiago dagoelako?
Arrazoietako bat hori izan liteke. Tira, albiste batzuek oraindik erantzun asko jasotzen dituzte, bereziki haien berri ematen aurrenak garenean eta informazioa erakargarria denean. Gainera, Internet erabiltzen ez duen jendeak ere guk ateratako albisteez hitz egiten du. Alde horretatik nahiko pozik gaude. Bestalde, orain erabiltzailearen egiaztapena eskatzen dugu eta hori izan daiteke hasierako erantzun zaparrada gutxitzeko bigarren arrazoia. Erantzun nahi duenari helbide elektronikoa emateko eskatzen diogu, erantzunen katea nolabait kontrolatzeko. Kalitatean gora egin dugu eta kantitatean behera.
Zergatik erabaki hori?
Sustatun zarata handia zegoen. Hainbat pertsona anonimotasunaz baliatzen zen edozer gauza esateko. Hori ez zitzaien komeni ez Sustaturi ez Sustatuko irakurleei.
Arrisku hori beste blogetan ere izango da...
Dudarik ez. Arrisku hori beti dago, baina nik uste dut orokorrean formak zaintzen direla. Blog bakoitzak bere editorea dauka eta norberak erabakitzen du zein erantzun publikatu eta zein ez. Dena den, erantzunak oso garrantzitsuak dira. Beste hedabideekin alderatuz blogak baditu abantailak: erantzunek albiste bat garatzeko edo komunitatean hura are gehiago lantzeko balio dute.
Hortaz, blogak ez dira soilik moda kontua.
Modan daude, baina hala ez zeudenean ere Euskal Herrian blogak egon dira, eta euskaraz. Moda bat den arren, geratzeko etorri da. Blogek aukera ugari eskaintzen dituzte. Kazetari ikuspuntutik, esaterako, informazioa egiaztatzeko balio dute. New York Times egunkariko zuzendariak behin esan zuen blogak iritziak direla eta paperean biltzen den edukia bestelakoa dela. Ez dauka arrazoirik, blogek iritziak nahiz informazioa emateko balio dute. Gainera, ez daude esku bakarrean. Nolabait esateko, kazetaritza demokratikoagoa egiteko aukera eskaintzen dute. Informazio iturri ona dira, bertan dezenteko saltsa dagoelako. Eta saltsa hori paperera eramaten asmatu beharko genuke, orain baino sarriago.
Euskarazko blog ugari daude eta ez da dudarik horietako batzuk oso aberatsak direla...
Bai, hala da. Dena den, ni ez naiz ausartzen blog txarrak daudela esatera, batzuk gusturago irakurriko ditudan arren. Hasieran guztiak kontrolatzen nituen; lau katu besterik ez ginen. Orain, askoz gehiago sortu dira eta ez du axola denak kontrolatzeak. Nahi ditugunak kontsultatzen ditugu. Eta hain zuzen ere, momentu horretara iritsi behar genuen. Hainbesteren artean gustukoenak aukeratzerik baldin badugu, are zaletuago bilakatuko gara. Hori oso garrantzitsua da. Gaur egun, guztiak begiratzeko tresna daukagu: feed irakurgailua (RSS sistema). Pantailan dozenaka blogen titularrak jasoko ditugu eta guk interesa piztu diguten horiek irakurtzea besterik ez dugu.
Nik, bakarren batzuk aipatzearren, oso gustura irakurtzen ditut Luistxo Fernandez (Ingelesen hilerria), Imanol Murua (Mahai jokoan), Joxe Arantzabal (Faroa) eta Anjel Lertxundi (Hitz beste). Azken hau paperean baino interes gehiagorekin jarraitzen dut. Paperak ematen duenaz gaindi ematen du; ez dauka mugarik. Paperean, laukitxo bat bete eta listo, amaitu da. Ezin da iruzkinik egin...
Goienan ere blogak sortzeko aukera eskaintzen duzue.
Edonork sor dezake bloga, informatikaz ezer gutxi jakinda ere. Hori da izaten ari diren arrakastaren arrazoietako bat. Guk, aurrenik, erabiltzaileari mezu elektroniko bat bidaltzeko eskatzen diogu, gutxi gorabehera zer egin nahi duen jakiteko. Gero diseinua pertsonalizatzen dugu, argibide batzuk ematen dizkiogu eta nahi izanez gero doako ikastaro bat eskainiko diogu, blogaren funtzionamendua ezagutu dezan. Edozein gairi buruz hitz egin dezake, bera da editorea. Muga bakarra dago: euskaraz idaztea.
Blogetatik harago, administrazioa edo eskolak Internet sustatzeko nahikoa egiten ari direla uste al duzu?
Uste dut sekula ez dela nahikoa. Egiten ez denik ez dut esango, baina ahalegin handiagoa eskertuko nuke. Gaurko gazte gehienek ordenagailu eramangarriak daramatzate besapean, eskola baino biziago doaz. Administrazioari esker konexio sare ona dugu, etxe gehienetan daude ordenagailuak.
Erronka edukietan dago. Edukiak sortu behar dira. Administrazioak edukiak sortzeko kanpainak bultzatu beharko lituzke, Armiarma web gunea finantzatu duen moduan. Edukia falta zaigu. Erremintetan gutxienekoak betetzen ditugu eta orain edukiak sustatu behar dira. Zer esanik ez, blogak zentzu horretan garrantzitsuak dira.
Edukiei dagokionez, zer finantzatu behar da?
Dena, kalitatea eta, bereziki, kantitatea. Gauza batzuk falta zaizkigu. Xake jokalarien web gunea izatera heldu behar gara. Badago zer landu. Ez dakit benetan Administrazioari dagokion, baina lagundu beharko luke.
Zein iritzi duzu edukiak lantzen ditugun hedabideoi buruz? SAREKO ARGIAz adibidez.
Ni ez naiz nor zuen lana epaitzeko. Goienaren erronka kazetari multimedia da. Hori lortzeko epeak finkatu ditugu jada. Aurki, esaterako, web gunea berrituko dugu. Telebista sartuko dugu, irratia entzuteko aukera izango da, paperekoa hemeroteka moduan kontsultagarri jarriko dugu... Uste dugu erabiltzailearenzat interesgarria dela hori guztia pantaila bakarrean izatea.