"Trapu... trapu zaharrak", oihukatzen du Iparragirreren kantuko traperuak, etxerik etxeko bere pregoian, zernahi gauza zaharkitu erosiko lukeela jakinaraziz. Ezagutzen dut haren antzeko beste traperu bat ere: XIX. mendeko kantu aleman batean azaltzen da, "Lumpen, lumpen, bring mir lumpen" oihu eginez.
Jatorriz, trapu zaharra baizik ez baita lumpen. Gero, metonimia interesatu baten bidez -metonimia guztiak dira interesatuak-, arropa zarpail eta zikinez jantzitako jendea izendatzeko erabili zen, eta adiera horretan nazioartekotu da hitza. Aurtengo maiatzaren 1ean bestelako kantuak kantatu dira, ordea. Internazionala han, Eusko Gudariak hemen, ez dut lumpen askorik ikusi telebistek eman dituzten albisteetan. Langileen egunean buruari jai emateko asmoa nuen arren, ezin izan diot buruko atea itxi nire alfer-plana zapuztu didan galderari: zein dira, eta non daude, gure gizarte aurreratu-usteotako lumpenak?
Kuerda eman eta paretaren kontra behin eta berriz jotzen tematzen diren jostailu horien antzera hasi zait galdera hori buruko atea barrutik jotzen, erantzun eske. Burua lehertzear, sukaldeko leihoa zabaldu dut, lumpen-trapuak etxerik etxe bezala, ideia eta ideologia zaharkituak bururik buru erosiko lituzkeen norbaiten pregoia entzuteko esperantzan.