Jarraitzaile asko dauka automobilismoak Euskal Herrian, baita gidari asko ere. Euskadiko Automobilismo Federazioan -Araba, Bizkaia eta Gipuzkoan, beraz- 1.600 lizentzia daude. Batez bestekoa, biztanle kopuruarekin alderatuz, Europako handienetakoa da. Automobilismoak osasun ona dauka gurean, Manolo Villaverde Federazioko presidentearen berbetan: "Oso gidari onak ez ezik, proba garrantzitsuak ditugu, ikusle asko biltzen dituztenak". Beharbada mendi-igoerak dira arrakastatsuenak, gehienetan milaka eta milaka zale erakartzen baitituzte. Hala ere, garai hobeak bizi izan ditu kirol honek Euskal Herrian. "70eko eta 80ko hamarkadetan, hemen egiten ziren lasterketa batzuk Espainiako eta Europako txapelketa barruan zeuden", gogoratu du Villaverdek, "baina klubek antolatzeari utzi zioten, diru nahikorik ez eta".

"Euskadin eskuderia asko dago, baina zortzik edo hamarrek baino ez dute probaren bat antolatzen", diosku Felix Mujikak, Nervion eskuderiako presidenteak. Berak zuzentzen duen eskuderiak, hain zuzen, La Reinetako igoera berreskuratu du aurten. Euskal Herriko lasterketarik entzutetsuenetakoa zen, Jaizkibelgo eta Arrateko igoerekin batera, baina diru-arazoek hura desagertarazi zuten tarte batez. "Eskuderia ez da inondik inora negozioa -dio Mujikak-, hau maite dugulako egiten dugu; gasolina dugu zainetan".

Ander Vilariñok lau urterekin parte hartu zuen lehenengo aldiz kart lasterketan eta berak aitortzen duenez, "Kart-ak dira, izan ere, auto-lasterketen oinarria, umeei lehen urratsak egiteko aukera ematen baitiete". Hortik, gero, automobilismoaren adarretako batera igarotzen dira batzuk; aukera faltan ez daude behintzat. Auto eta lasterketa mota asko dago, eta anabasa hori ulertzea ez da erraza bertan ez dabilenarentzat. Rally, rally-sprint, mendi-igoera, slalom -hor trebeziak agintzen du, ez abiadurak-, kart... Guzti horien Euskadiko Txapelketa bana antolatzen du Federazioak, eta batez beste 40 gidari aritzen da bakoitzean. Baina lasterketak, baita txapelketetarako balio ez dutenak ere, eskuderia pribatuek antolatzen dituzte. Batzuk eta besteak kontuan hartuta, Euskal Herrian makinatxo bat egiten da urtean.

Pantxo Egozkue nafarra ere umetan hasi zen gidatzen, zazpi-zortzi urterekin. Mexikon bizi zen artean, familiak zeukan etxalde zabalean, eta han aukera zeukan inori eragotzi gabe autoz ibiltzeko, pedaletara ozta-ozta ailegatuta ere. Gerora, arrakasta eduki zuen, Europako mendi-igoera txapelketa bitan irabaziz, profesionala zen garaian. Halamoduzko profesionaltasuna, inolaz ere, kontatzen duenez: "Diru aldetik beti izan naiz galtzaile, marka jakin batek babestu ninduen garaian izan ezik". Aurrera egiteko, babesleen menpe daude bai gidariak bai lasterketa antolatzaileak; esan gabe doa dirua ez dela barra-barra etortzen.

Ander Vilariñok aurten irabazi du estrainekoz Europako mendi-igoera txapelketa, familiaren ospeari eutsiz; Andres, aita, lautan izan zen lehiaketa horretan txapeldun. Arrakastak arrakasta, lasterketetan dabiltzanei jaramon gutxi egiten zaiela uste du Pantxo Egozkuek: "Zaletasun handia baina laguntza eskasa, hori da arazoa. Komunikabideek Carlos Sainz bezalako txapeldun handiei besterik ez diete arreta jartzen; gainerakook ez omen gara inor". Egozkuek salatzen duenez, komunikabideen arreta, askotan, kalterako izaten da gainera. Kirol-saioak baino, istripu ikusgarriak ematen dituztenak arduratzen omen dira lasterketa apalez, nafarraren iritziz.