Eskubiko berna-sagarraren bueltan dudan arazo bat medio Osakidetza erdaldunean bueltaka nabil, nahi baino gehiago. Itxaron gela batean herrikide batek Hortensia izena duela jakin dut eta urte sasoia dela eta zoriondu dut: puri-purian dira hortentsiak. Denak ez hala ere, puri-purian dira izerdi berriarekin egoki inausi eta orain nahikoa ur eskuera dutenak. Bera bai, halaxe zen, hirurogei urte bueltako emakumea sendagilearengana azaltzeko prantatzen den eran.

Iturreta ere ezagutu dugu auto gidarien eta herriko zaindaria omen denaren festan. Iturreta Markina-Xemeinen da, baserri gutxi batzuk, Kristobal santuaren ermita eta zuhaizti eder bat nik ezagutzen dudan proba-plazarik dotoreenetako baten estalki. Jaiaren ardatza 37. aldiz antolatutako kintopeko idien proba, bertakoa baita ‘Markinako Lehoia’ itzain sonatuaren oinordeko ezagunena den ‘Iketza’. Ermita, itxuraz abandonatua, herri txiroetan egiten zuten legez harrizko kupula imitatuz zurezko egitura ikusgarria duena, garai bateko kisu zuriz eta anil urdinez margotua. Markinako harri beltz dotorea nonahi, atari arkua, leiho buruak... dena lore-kolorez apaindua; hortentsien arrosa berde usaindunez lagundua: menda beltzak eta basilikoa edo albahaka.

Sekulako uztail lehor honetan etxera bueltan berotxo eta hortentsiak, geu bezalaxe, hostajea tximel eta loreak burumakur. Nola-hala busti behar eta berak ureztatzen dituen urpean geu ere, zimur tximelak leundu eta lore-buruak tentetzeko. Hortentsiaren izen latinoa Hydrangea da, "hidra" ura alegia, ez da erraza baina neuk baino gehiago behar eta atsegin du ura...