Ez duzue inoiz pentsatu, estresak jotako uneren batean, "bainuetxe batera joan beharra daukat!"? Bainuetxea lasaitasunaren sinonimo bihurtu dugu ia, bertan zer topa dezakegun zehatz jakin gabe ere askotan. Badakigu ura egoten dela, baina, zer ur mota?
Lehen ere esan dugu lur azpitik azalera agertzen den urari ur termal deitzen zaiola, baldin eta agertzen den tokiko batez besteko tenperatura baino bost gradu beroagoa bada. Hala ere, badira askoz tenperatura altuagoan agertzen direnak. Fiteroko bainuetxekoak, esaterako, hipertermalak dira, hau da, oso beroak (48 gradu); Zestoakoak, aldiz, epelagoak dira: 27 edo 31 gradu, iturriaren arabera. Hipotermalak, beraz. Aipatutako biek osatzen dute Euskal Herriko bainuetxe hirukotea, Kanbokoarekin batera. Bada beste bat Errioxan, baina Nafarroarekin muga-mugan: Arnedillo.
Lasaitasuna da amua
Ur termalak ez dira duela ehun urte bezain beharrezkoak. "Orain -dio Jaione Egigurenek-, giltzurruneko harri batzuk hamar minututan kentzen dira laser bidez; beraz, dagoeneko inork ez du bere opor hilabete osoa hemen ematen, ea ura edanez giltzurruneko harriak botatzerik duen". Nola lortu dute bainuetxeek negozioak osasun onez irautea? Zein izan da haien "ur termala"? Bada, uraren beharrik gabe ere, bainuetxearen beharra sortu dute. Turismo gune bilakatu dira, presak jota bizi garen honetan biziro erakartzen gaituen hitza erabiliz amutzat: lasaitasuna.
Ura ukitu gabe ere bapo egon daiteke bainuetxe batean. Bainuetxeak hotelak dira gaur egun, eta hori dute euren eginbidearen ardatz. Ur termalek nortasun berezia ematen diete, jakina, baina hori baino askoz eskaintza zabalagoa daukate honezkero. "Bainuetxearen oinarria iturriak dira »diosku Egigurenek», baina zentro hau aspaldi garatu zen turismo gune modura". Garai batean, ura botiletan sartu eta farmazietan saltzen zen, baina hori lekuz eta garaiz kanpo ei dago gaur egun. "Orain era askotako zerbitzuak eskaintzen ditugu: estetikoak, aurpegirako tratamenduak, masajeak…".
Bederatzi talasoterapia-gune Euskal Herrian
Bide beretik jo dute talasoterapia zentroek. Euskal Herrian ez daukagu ur termal askorik, baina bai kostalde ederra. Ez da harritzekoa, beraz, talasoterapia zentroak bainuetxeak baino gehiago izatea. Bederatzi daude Euskal Herri osoan, horietatik bost Lapurdin; Estatu frantsesean, izan ere, espainiarrean baino askoz ohitura zabalduagoa da talasoterapia.
Zumaiako Zelai talasoterapia-hotelera jo dugu itsasoko urak ekar diezagukeen onuraz galdezka, eta hantxe hartu gaitu Jesus Mari Merinok: "Funtsean, gure tratamenduak eta bainuetxeenak berdintsuak dira". Ura ez da berdina, noski. Besteak beste itsasokoa ezin daiteke edan.
Ura ponpa bidez hartzen dute itsasotik, eta hortik biltegi handi batzuetara eraman. "Han analisiak egiten dizkiogu »dio Merinok» eta hortik igerilekura joaten da". Gainera, ura berotu egiten da, igerilekuan 33 edo 34 gradutan egon dadin.
Itsasoko ur guztiak antzekoak izaten dira, baina ez berdinak. Zumaiakoak, esaterako, ohi baino iodo gehiago dauka. Oro har, azalerako gaitzei aurre egiteko (psoriasia…) izaten dira onak, eta baita mina arintzeko ere. Arindu, baina ez sendatu. Ala bai? "Inoiz bai -azaldu du Jesus Mari Merinok-, min motaren araberakoa izaten da hori". Batzuk gaitzak jota joaten dira talasoterapiara, baina gehienak aisialdi hutsagatik, "lasaitasun bila batez ere". Zoritxarrez, oso azkar berreskuratzen da uretan disolbatutako estresa.