Kopuru horrek balioko luke irratia martxan jartzeko.

Ideiarik ez. Jendeak asko galdetu du, orain ikusiko dugu erantzuna.

Bide bat baino gehiago erabiliko dugu, bata bazkideena, gure ustez, inportanteena, behin eta berriz diogulako irratia herritarra izango dela, eta kontzeptu horretan sartzen dugu herritarren laguntza, kasu honetan, ekonomikoa.

Horrelako proiektu bat inoren laguntzarik gabe abian jartzea oso zaila izango litzatekeela pentsatu genuen. Bordagain enpresak utzitako Hedagune zentroa daukagu Urruñan (Lapurdi). Lokalak-eta erosteko inbertsioa egin behar izan bagenu izugarria litzateke. Bestalde, eskatu dugu Azti Begia Arrosako bazkide izatea. Irrati zein prentsa idatziarekin elkarlanean aritu nahi dugu; Gara, Berria eta Le Journalekin egon gara oraingoz.

Oraindik ez dugu ezer egin.

Hiru ikuspuntutatik defini daiteke irrati nazionala. Batetik, Euskal Herri osora iritsiko dena, bestetik, Euskal Herri osoko albisteak jasoko dituena eta hirugarrenik, Euskal Herriko ikuspuntutik lan egingo duena. Irratiaren beharra ez da sortu EITB dagoelako, ez da jaio beste batzuei aurre egiteko, inork betetzen ez duen espazioa dago. Ahots batzuk ez daude irratigintzan, tokian tokiko eta irrati libreek horretan lan handia egin dute, baina nazio mailako oihartzunik ez dute lortzen askotan. Ezin dugu monopolizatu euskal erreferentzia komunikazioan. Horiek garrantzia daukate, baina inolaz ere monopolioa. Kaltegarria izango litzateke EITBren asmoa hori izatea.

Oso oker ibiliko ginateke, herritarrari dagokionez, atal ekonomikoa baino ez bagenu azpimarratuko. Herritarrak esan nahi du sostengua, sostengua informazioa helarazteko edo irratsaio batzuk egiteko. Boluntarioen funtzioa, herritarrena, eta ez profesionalena, oso inportantea izango da. Eguneroko kudeaketa eta programazioa aurrera ateratzeko, ordea, beharrezkoa da profesional taldea, txikia.

Euskal herritar guztiengana heldu nahi dugu eta, zoritxarrez, euskara, gaztelania eta frantsesa erabili behar ditugu horretarako. Gure nahia da euskara beste biak gehituta baino gehiago erabiltzea, gutxiago ez. Hortik gora zenbat? Ez dakit. Barruan egingo dugun eta kanpotik egingo diguten tentsioaren arabera gora egingo du.

Euskararen normalizazioak eskatzen du tentsioan egotea. Ez dugu nahi prentsa idatzi zenbaitetakoa gertatzea: euskara testimoniala izatea. Guk hori ez dugu nahi... ez dugu egingo. Ingelesa ere sartzea aztertzen ari gara.

Espazio bat bete gabe dago. Ez dago herritarra den irrati nazionalik, ahots guztiei antena irekiko dionik. Berak dioena bide bat da: elkartu eta sortu proiektu bat, gurea beste bide bat da. Baina, beharbada, berak esaten duena izango da gurea etorkizunean.
Jende askorentzat irrati libreentzako konpetentzia da. Ez, ez da. Osagarriak dira. EITBrekiko lehia? Ezta ere. Proiektua ez da jaio inori kontra egiteko, Euskal Herriaren interesen alde jaio da.

Ez da esan: «Egin Irratiaren funtzioa berreskuratu behar da». Azterketa hori ez da egin, irratigintzan zer gertatzen den begiratu dugu eta irrati bat zabaldu behar dugula ondorioztatu dugu.

Oso inportantea da proiektu honen bidez beste eztabaida bat zabaltzea: euskal esparru komunikatiboarena, batez ere irratigintzan. Gure helburua FMra ailegatzea da. FMz emititzeko lizentzia banaketa aztertuta, argi eta garbi ikusten da Euskal Herria bera ez dela existitzen. Espainiako Estatuak administrazio autonomikoei eman zien baimena eta Frantziako Estatuak berak egiten du. Euskal Herrian emititzeko nori eskatu behar diozu lizentzia? Hiru administrazioei eskatu behar. Bestalde, lizentziak banatzeko irizpideak oso eztabaidagarriak dira. Adibiderik larriena Euskalerria irratiarena da. Legez eskatutako denak beteta lizentziarik gabe gelditu da. Espainiako eta Frantziako administrazioek beraien hizkuntza, kultura eta enpresa komunikatiboak babesteko lege batzuk sortu dituzte. Hemen nork babesten ditu Euskal Herriaren hizkuntza, kultura eta komunikazio interesak? Espainian, lizentziak banatzen direnean, Espainiako irrati nagusiek eskubidea dute lizentzia lortzeko, berez eta ez dira nabarmentzen Euskal Herriaren interesen alde egiten duten lanagatik.

Euskal Herria aintzat hartzen dugun hedabide guztiok elkartu eta eztabaida abian jarri behar dugu esparru komunikatibo propioa osatzeko. Hedabideok eta baita euskalgintzakoak, herri mugimenduetakoak, nazio eraikuntzan ari direnak... Euskal Herria aintzat hartzen ez dutenak eroso daude administrazio banaketarekin eta txalotzen dute. Batzuek neurriak hartzen dituzte beren interesak defendatzeko eta guk ez daukagu tresnarik gure burua defendatzeko. Itolarrian gaude.
FMrena eskubide moduan planteatzen dugu. Beste batzuk badute eskubidea, guk zergatik ez? Ez da guk erantzun behar dugun galdera, erantzun egin behar digute.