Basurtoko ospitaleko Sexu bidez Transmititutako Gaixotasunen unitatean (STG) sifili primarioko 8 kasu diagnostikatu ziren iaz. 80ko hamarkadatik ez zen horrelakorik gertatzen. Datuok Basurtoko STGko mediku Mari Mar Camarak eskaini zituen, eritasun benereo honen berragerpenak osasun publikoaren ikuspuntutik garrantzia handia duela gaineratuz. Infekzio hauen gorako joera ez omen da kasualitatea. Alderantziz, sexu jardunean gero eta neurri gutxiago hartzen direla adierazten du horrek. Basurtoko 8 gaixoen artean, guztiak gizonezkoak ziren eta haietatik 7 homosexualak. Eritasun benereoren bat hartu duten paziente homosexualei egindako galdeketaren ondorioak garbiak dira: %25ak ez zuen penetrazio harremanetan preserbatiborik erabiltzen; sexu oralean babesik gabe jardun zutenak, aldiz, %86 ziren; azkenik, %22ak bazekien hiesaren GIB-eramaile zela. Eta kontuan izan behar da sifiliak infektaturik egoteak hiesa kutsatzeko aukerak ugaritu egiten dituela.


Basurtoko 8 kasuak ez dira salbuespenak. Espainiako Estatuan 2000. urtetik aurrera 700 kasutik gora diagnostikatu dira urtero. Ingalaterran 274 kasu detektatu ziren 1998an eta iaz 518ra igo zen kopurua. Europa osoan kutsatzeen kurbak ia %50an egin du gora. Sifili brote indartsuenak 8-10 urteko ziklotan eman ohi dira. Azken igoera 90eko hamarkada hasieran aurreikusten zen, baina hiesaren beldurrak eta osasun arduradunen politika aktiboak berau saihestea ekarri zuten, prebentzioari esker. Europako gizarteak sifilia menpean zuela sinestu zuen, iraganeko kontua zela. Baina hamarkada honek brote berri baten aurrean jarri gaitu.


Sifilia ez da soilik arriskutsua osasun publikoaren ikuspuntutik. Pertsona kutsatuarentzat ere ondorio larriak ekar ditzake eta Treponema pallidum bakterioak egindako kalteek ez du atzera bueltarik (ikus ondoko orriko koadroa). Gainera, ez da diagnostiko errazeko gaixotasuna; sifiliari «imitatzaile handia» deitu izan zaio, bere sintomak (buruko mina, goragalea, sukarra, zorabioa...) gaixotasun arruntekin nahasten direlako maiz. Baina garaiz harrapatuz gero (infekzioaren lehen fasean) sendabide erraza du: penizilina dosi bakarra nahikoa da bakterioa uxatzeko (penizilinari alergia dioten pazienteetan beste antibiotiko batzuk ere eraginkorrak dira), erremedio erraz eta seguruena prebentzioa dela ahaztu gabe.


Azken urteotako datuak kezkagarriak dira, noski, baina, iraganera begiratuz gero, inoizko datu baxuenetan mugitzen garela onartu behar da. XX. mende hasieran, esaterako, Europako populazioaren %15 kutsatua zegoela uste da. Penizilina aurkitu eta bere erabilera zabaldu baino lehen, sifiliak sekulako sarraskiak egin zituen, XV. eta XVI. mendeetan bereziki. Amerika zapaldu zuten lehen europarrak kutsatuak izan ziren, baita Cristobal Colon bera ere, eta Atlantikoa lehen espedizioetako karabeletan zeharkatu ondoren, infekzioa bolbora bezala zabaldu zen Europan. Sendabiderik gabe, milaka eta milaka kutsatuei otoitza baino ez zitzaien geratzen eta Elizak erabaki bat hartu behar izan zuen: San Dionisio sifilitikoen patroi izendatu zuen. Aurrerago sifilia merkurioarekin sendatzeko ahaleginak ugariak izan ziren, baina emaitza baikorrik ez zen lortu. Gehienetan, gainera, merkurioak onura baino kalte gehiago zekarren pazientearentzat.


Aro Modernoko sifili eztandak, Europan 1492a arte sifilirik ez zegoenaren ustea zabaltzea ekarri du. Baina Erdi Aroan dagoeneko sifiliarekiko kezka agertu zuten garaikideek eta kutsatuen artean izen ezagunak ere baziren. Amalasuntha erregin ostrogodoak sifilia zeukala badakigu, baina ez zen hura bere heriotzaren arrazoia izan; bere senar Deodatok hil zuen bera ere kutsatua zegoela jakin bezain laster. Eta deigarriena Erdi Aroko sifilitikoen zerrendan hainbeste Aita Santu topatzea da: Bonifazio VIII.a, Alejandro VI.a, honen seme Cesar Borgia, Julio II.a...

Aginte erlijiosoari ez ezik, sifiliak bisita ugari egin dizkio aginte politikoari ere: Ingalaterrako Enrike VIII, Frantziako Francisco I, Portugaleko Alfonso, Errusiako Pedro I... Habsburgo familia bereziki begiz jota izan zuen gaixotasun benereo honek: Espainiako adarrean, Felipe II.ak eta bere biloba Felipe IV.ak euren amoranteengandik jaso zuten eta Carlos II.a gizarajoak bere ama Austriako Marianaren sabelean zela hartu zuen; Austriako adarrean, berriz, Sissy ezaguna bere senar Francisco Jose I.ak kutsatu zuen eta hauen seme Rodolfo osasuntsu jaio bazen ere, geroago Vienako putetxeetan izan zen kutsatua.

Denboran gertuago, Benito Mussolini eta Adolf Hitler kutsatuta zeudela esaten da. Hitlerrek 1908an Vienan hartu zuela zabaldu zen, prostituta judutar batek kutsatu zuela. Egia izan ala ez, agintari naziak Mein Kampf ezagunean 13 orrialde eskaini zizkion eritasun honi, sifilia «arrazaren etorkizunerako mehatxu larriena» zela esanez.

Kultur munduan, sifiliak idazle, musiko eta margolariak zigortu izan ditu bereziki: Liszt, Schubert, Maupassant, Lord Byron, Rimbaud, Verlaine, Nietzsche, Gauguin, Goya, Van Gogh...


Robert Schummannek zioen Franz Schuberten espirituak konposatutako obra oso bat diktatu ziotela zeruko aingeruek. Bonneko eroetxe batera eraman zuten berehala; sifiliak, bere azken fasean, kalte neurologikoak eragin zizkion, gorputzaren paralisi progresiboaz gain.

Charles Baudelairek zera idatzi zuen gorputz osoa minbera zuela: «Guk guztiok espiritu errepublikarra dugu zainetan, gure hezurretan sifilia dugun bezalaxe. Demokratizatuta eta sifilizatuta gaude». Guy de Maupassantek sifiliak eragiten zion burukomina zakurren zaunkarekin konparatu zuen: «Euren zaunka inori zuzendua ez dagoen, inora ez doan, ezer esaten ez dizun kexua da». Hala ere, garai beretsuan liburu bat idazteko asmoa zuen, L’angélus izenburupean: «Dena buruan dut, dena erraztasun harrigarriz pentsatua dut. Nire literatur karreraren gailurra izango da». Friedrich Nietzscheren kasuan, sifiliak eragindako arazo mentalak goiz agertu ziren, 1891n, Thus Spake Zarathustra idazteko inspirazioarekin batera. James Joyceren Ulisesen, Leopold Bloom pertsonaiak dio Dublingo Nighttown zonaldea «nire adineko gazteentzat heriotz tranpa bat» zela. Joyce berak Nighttown bisitatu zuen 1904an eta sifilia hartu zuen bertan.

Treponema pallidum izeneko organismo txiki bat al da Beethovenen Bederatzigarren Sinfoniaren erantzule? Dorian Greyren erretretatua ez al da Oscar Wildek sufritutako eritasun benereoaren parabola? Sifiliak eraginik izan al zuen Hitler gaztearen judutarrenganako gorrotoan eta hitler helduaren megalomanian? Deborah Hayden doktore estatubatuarrak Pox: genius, madness and the mysteries of syphilis liburuan berriki dioenez, sifiliak talentua areagotu edo distortsionatu egiten du. Baina ez dagoen lekutik ez du talenturik sortzen. Sortzekotan, kezka sortu beharko luke, iraganeko kontua uste genuena, berriz ere hemen baita