Dirudi Tourreko txirrindularien aurkezpen orria. Taldeak, markak, txirrindulari bakoitza modelo. Neur litekeen ororen berri dakar txukun-txukun: garaiera, pisua, gantz ehuneko zenbatekoa, bihotzaren pareten zabalera, odolaren zirkulazioaren emaria, biriken oxigenoaren bolumena litrotan, bere kontsumoa esfortzu kontrolatuan eta abar. Eta har daitezke baten eta bestearen ezaugarriak eta alderatu. Nor den egokiago ordekan eta nor malkarretan. Nork zenbat potentzia garatu lezakeen han eta hemen. Aldez aurretik, egin beharreko ibilbidea garaiz ezagutua denez, prestakuntza ere planifikatu liteke propio, kontutan hartuta egun eguraldiaren berri ere aski zehatza izaten dela, eta gutxi gora behera euriak, hotzak, eta tropel saldoetan helmugaratzeak lehen asteko kontuak direla, hegoalderantz egiteaz bat atzean uzten direnak. Bigarren astetik goiti, beroak eta txikizioak bortuetan, tropela otoitzik gabeko errosario bilakatuz. Otoitzetan, kotxeetakoak. Bukaerako erlojua kontra, potentzia handikoen akelarrea ordurako kulataren junta erre ez dutenen froga. Laborategiak estrategia-gune, bertan erabakiko dira bakoitzaren zereginak zehatz, fisiologoaren ordenagailuaren emaitzen interpretazioa oinarri. Etaparen bat aukeratu halakoentzat, mendiko saria beste honentzat, talde sailkapena, eta bildutako informazioak ahalbidetuko balu, honekin Pariseko podiumaren bila goaz. Ez dira etxetik abiatu baina jada helburuak zehaztu ditzakete eta ikuskatu emaitzak.

Honetaraino, garbi. Baina zer gertatzen da nekearekin? Zerk betetzen du txirrindularia laborategiko emaitzek oraindik indarrak ezin izan zaizkiola ahitu erakusten dutenean? Zer agindu, ezinak jota dagoenean? Kotxetan argi da, depositua ez bada hustu, kapota ireki eta zirkuitu elektrikoa, elektronikoa, mekanikoa aztertzen hasi. Han edo hemen, nonbaiten aurkituko diogu pana, matxura. Ondoren antolatzearena besterik da, baina porrotaren arrazoia ezagutzearena dakien batentzat posible da. Jakina, kotxeak ez du sentitzen. Ez du pentsatzen. Ibiltzen da baina ez du bizitzen ibilitakoa. Pot egin duen txirrindulariak, non du kapota? Eta bateria? Jakin liteke bere gogoaren nolakoa, zenbatekoa? Prestagarria al da gizakiaren gogoa? Sendagileak birusa eta psikosomatiko gaitzak nola, prestatzaileek psikologia dute ezagutza ezaren esplikazioa, zakarrontzia. Nola neur diezaiokete kirolariari bere adimena? Nola prestatu kirolariaren adimena, bere burua garatu dadin bihotza, giharrak, hezurrak, odol zirkulazioa, oxigenoaren garraiatze bikainaz batera? Parte hartu izan dudan kirol ikastaldi berezi guztietan alboratzen diren galderak ditugu horiek, eta onartu izan direnean, propio espezialistaren bati lekua egin izan zaiolako, eta irabazle sena eta galtzaile izana topikotatik harago fundamentuzko ezer gutxi entzun izan dugu. Genetan dakargula dirudi. Non daukagun kokatuta eta nola funtzionatzen duen bageneki, dagoeneko EPOaren antzekoak goxokiak baino ugariagoak ekoiztu, eta marketingaren beharrik gabe komertzializatuak izango lirateke.