«'Jon Igeldo'. Corresponsal clandestino de Radio Euzkadi» liburuaz

Garai baten testigantza diren kronikak. Orduan gauzak nola zeuden, zer gertatzen zen ezagutzeko balio dute.

Oraingoa baino zailagoa... hala uste dut behintzat. Nolanahi ere, egindakoaz hitz egitea ez da txarra, neurrian egiten bada. Ez da ona gutxi egin eta asko esatea, hori berriketa litzateke. Baina ez da komeni egindakoa isilean gelditzea, egindako horrek ikasbidea eman dezakeelako. Egin, eman eta esan, beti neurrian egin behar diren lanak dira. Gainera, batzuetan, esatea egitea da, eta hori da kronika hauetan dagoena.

Gertatzen zenaz idaztea eta irratiz zabaltzea egiteko modu bat zen »eta da», esandakoa egiteko edo egitera bultzatzeko bide bat. Zintzo esan eta egindako lana, kemenez aritzera animatzeko.

Eta halaxe nengoen. Izan ere, ez naiz oso sentibera, baina hainbeste oldarraldi eta ibileretan kide izan nituenen aurrean neure burua ikustean, zeharo hunkitu nintzen. Asko falta ziren han, Jokin Intxausti, Zipri Rementeria eta beste asko... Beno, ez naiz hildakoak aipatzen hasiko, bizirik daudenena baita hemendik aurrera kontatu behar den historia. Baina oso garbi utzi nahi nuke, gu ere, adoretsuak, alaiak eta borrokalariak izan garela, gerora hainbestetan besteren gauzez jabetu izan diren batzuk esango luketen bezala.