EAEn, heriotzako asegurua da bizi aseguruetan hartzaile gehien duena, betiere Unesparen arabera. "Arriskukoa" izendatzen dute teknikoki, eta aseguratuaren heriotzagatik, baliaezintasunagatik eta abarrengatik indemnizazioa eskakizun duten aseguruak biltzen ditu. Eremu horretako hamar biztanletatik bik baino gehiagok (%22,7k) aitortzen du aurreikuspeneko formula hori erabiltzen duela. Nafarroan, berriz, are handiagoa da ehunekoa: nafarren %25ek dauka horrelako polizaren bat. Hurrena, erretiroko bizi aseguruek dute eskari handiena, hau da, arruntean "erretiroko planak" deritzenak: aurrezpen sistematikoko produktuak dira, jeneralean epe luzeko bermea dutenak eta, prestazioari dagokionez, lanetik gelditutakoan jasotzekoak. Kasu honetan, antzeko ehunekoa ageri da EAEn eta Nafarroan: Hego Euskal Herri osoan, %13,4k adierazi du horrelako asegururen bat kontratatua duela.
Besstalde, badirudi Hegoaldeko biztanleek bestelako bizi aseguruetan ere dezente kontratatzen dutela. EAEn, adibidez, biztanleen %7,6k omen dauka erretirokoa ez den aurrezki asegururen bat, baina aurrezpen sistematikokoa eta garantizatukoa dena. Nafarroan, ordea, %5,8ra jaisten da ehuneko hori. Beste bizi aseguru batzuetan, bezeroak hartzen du bere gain inbertsioaren arriskua. Bada, EAEn, biztanleen %5ak omen dauka mota horretako polizaren bat; Nafarroan, aldiz, %2,3k soilik.
31 URTETIK AURRERA.
Aipatu azterlanean azaltzen denez, 31 eta 40 urte bitartean sortzen da aseguratzeko kezka handiena. Alde horretatik, hala Hego Euskal Herriko biztanleak, nola Espainiako Estatukoak, Europako beste zenbait herritakoak baino adinez zaharxeago direla hasten dira aurrezten. Europako herri horietan askoz hedatuago omen dago etorkizuneko diru baliabideak bermatzeko kultura, eta, ondorioz, handia omen da bizi aseguruetako inbertsioa.
30 eta 40 urte bitartean, bizi aseguruen artean, heriotzakoa omen da kontratatuena. Erretirokoetan baino poliza gehiago egiten da heriotzakoetan. Bi dira, nonbait, horretarako arrazoiak: batetik, pertsona askok adin horretan urruti ikusten dute erretiroa; bestetik, guraso izateko, etxebizitza propioa erosteko... sasoia da hamarkada hori, eta faktore horiek pisuzkoak dira heriotzako edo baliaezintasunezko arriskuei aurre egiteko aseguruak aukeratzeko.
Erretiroari dagokionez, hurrengo hamarkadan azaltzen da kezka; 41 urtetik aurrera-edo. Horrek esan nahi du Hego Euskal Herriko biztanleen batez bestekoak, gehien jota, 25 urteko epea hartzen duela erretirorako aurrezteko (teorikoki 65 urterekin erretiratzen da jendea; hortaz, 41ekin aurrezten hasiz gero, 25 urte dira).
Azterketaren ondorioetan ageri denez, ezkondua izateak ere badu nolabaiteko zerikusia aseguruak kontratatzeko garaian, eta ez da harritzekoa. Aurrezki aseguruak epe luzeko errentagarritasuna bermatzen duenez, formula hori denboran ziurtatutako aurrezmodua da horrelako produktuak dituztenentzat. Familiaren erantzukizuna duten biztanleak, seme-alabak dituztenak batik bat, gerora zer gastu eta baliabide izango dituzten pentsatuz bizi dira sarritan. Ondorioz, aurrezteko formula aseguratuak lehenesten dituzte, arriskuak gutxitzeko.
AURREZKI PRIBATUAREN KONTZIENTZIA GUTXI.
Azterlanaren arabera, badirudi, nahiz eta Hegoaldeko biztanleak aurrezki pribatuaren garrantziaz eta aukerez kontzientzia hartzen aritu, oraindik ere oso gutxi jabetzen direla benetan. Dena dela, Espainiako biztanle gehienak ere epe luzeko aurrezkietan dauden hainbat eratako formulen hartzaile bihurtuko dira denbora gutxian; zehazkiago esanda, bizi aseguruen hartzaile, aukera-aukerako aurrezki osagarriak izateko diseinatuak baitaude.